ดวงตาสีน้ำทะเลของนาทาเลียเหม่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่างบานใหญ่ในห้องนอนของเธอ วิวด้านนอกคือสวนที่แสนสวยของอาโมรี ส่วนอีกฝั่งคือคฤหาสน์ของท่านพี่อลาโน
เธอพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเริ่มทบทวนภารกิจที่สามและสี่
ในคราแรกเธอคิดว่าเรื่องราวระบบอะไรพวกนี้จะจบลงในสองปีเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าความยากของภารกิจจะเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ และสิ่งที่เกมเฮงซวยนี้มอบให้เธอมาพร้อมกับภารกิจที่ไต่ระดับขึ้นนั้นคือเวลา
แน่นอนว่าภารกิจที่สามในสายตาของนาทาเลียมันค่อนข้างง่าย อาจจะเป็นเพราะว่าเธออยากจะทำเช่นนั้นอยู่พอดี อยากจะนอนกับคนอื่นต่อหน้าคนสารเลวผู้นั้น ให้เขาล่วงรู้ว่าครั้งที่แล้วที่เธอนอนกับเขามันไม่ได้มีความเสน่หาใดๆ อยู่เลย แม้แต่อารมณ์ใคร่นั้นก็แทบจะไม่มี
ที่ต้องกังวลคือภารกิจที่สี่ บารอนปาสคาลเธอเคยเห็นเขาแล้ว เคยพูดคุยทำความรู้จัก แน่นอนเขาน่ารักและการรับบทผู้หญิงร่านรักที่เธอจะทำนั้นไม่ยากเย็นอะไรเลย เพ
