นาทาเลียขบกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรงจนห้อเลือด ในทุกครั้งที่โลเวลเริ่มขยับเอว
ในใจของเธอมันอัดแน่นด้วยอารมณ์ปรารถนาที่แสนแรงกล้า ทว่าในจิตใต้สำนึกของนาทาเลีย เธอกำลังเจ็บปวด..ความเจ็บปวดที่ไม่ได้มาจากร่างกายแต่เป็นความเจ็บปวดที่บาดลึกในจิตใจ
เธอรู้สึกดีกับโลเวลมาก ดังเช่นที่รู้สึกชอบแกสทอน ทว่ายิ่งความรู้สึกภายในใจนั้นลึกล้ำมากเท่าไหร่ความหวาดหวั่นและเจ็บปวดก็เกิดขึ้นในใจตามมาด้วย
เธอหวาดกลัวระบบในเกมนี้ กลัวว่าหลังจากนี้ภารกิจพิเศษพวกนั้นมันจะยิ่งเล่นกับจิตใจของเธอไปเรื่อยๆ
เพราะว่าพระเจ้าในโลกแห่งนี้คือระบบที่แสนเฮงซวยของเกมนี้ยังไงล่ะ เธอดีใจที่ในระหว่างภารกิจไม่มีหน้าต่างเกมมาคอยสั่งการเธออีก แต่ทว่าเมื่อความรู้สึกมันยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่าไหร่ ความกลัวย่อมตามมาในไม่ช้า ทั้งๆ ที่เธอว่าจะยังไม่รักใคร แต่โลเวลก็แสนดีมากเหลือเกิน
ในอกสะท้านวาบกับการกระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใดๆ
