ภารกิจของนางร้ายในเกมจีบหนุ่มทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้

8.ไม่ควรกลับไป

“แกสทอน..”

ชื่อของเขายังถูกเรียกขานออกมาจากริมฝีปากของท่านหญิงนาทาเลียไม่หยุดเลย และยิ่งเธอเรียกชื่อเขาออกมาด้วยน้ำเสียงที่กะเซ่าเช่นนั้นมันยิ่งปลุกเร้าความต้องการในส่วนลึกของแกสทอนได้อย่างไม่น่าเชื่อ

นาทาเลียสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อแกสทอสจุมพิตลงมาบนสะโพกของเธอ สาบานได้เลยว่านี่มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงเลยสักนิดเดียว อีกทั้งความใกล้ชิดที่เกิดพอดีพวกนี้กำลังทำให้เธอรู้สึก..แปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก

“แกสทอน เจ้ากล่าวว่าตัวเองนั้นชื่นชอบความเท่าเทียมแต่ทว่าในยามนี้เจ้ากำลังเอาเปรียบข้าอยู่ไม่ใช่รึไง?”

แกสทอนหัวเราะเบาๆ

“เอาเปรียบอย่างนั้นหรือครับ? เช่นนั้นท่านต้องการที่จะกระทำเฉกเช่นที่ข้ากำลังทำอย่างนั้นหรือครับ แน่นอนว่ามันคงจะวิเศษไปเลย”

นาทาเลียดึงผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายของเธอเอาไว้พร้อมกับมองหน้าเขา

“แกสทอน..ข้าคิดว่าท่านทำมากกว่าการฟาดแส้หนังนั้นบนก้นของข้าแล้ว เพราะอย่างนั้นวันนี้ท่านควร..พอเท่านี้”

ทำไมมักน้อยจังล่ะ ทั้งๆ ที่เขาเครื่องติดแล้วแท้ๆ แต่เธอกลับบอกกล่าวให้ขอพอและหยุดยั้งเพียงเท่านั้น บ้าไปแล้วหรืออย่างไร

“ข้ายินดีที่จะเป็นนายบำเรอของท่านครับ..ขอแค่เราจับมือแล้วผ่านค่ำคืนนี้ไปด้วยกัน ข้ายินยอมเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านหญิงต้องการ..”

ไปกันใหญ่แล้ว เธอไม่ได้ต้องการให้เขาละทิ้งหน้าที่ของตัวเองแล้วมาเป็นนายบำเรอของเธอสักหน่อย

“ข้า..ไม่ได้ต้องการให้เจ้ามาเป็นนายบำเรอ”

“เช่นนั้นที่ท่านลงทุนบุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของข้าในยามวิกาลเช่นนี้จะบอกว่าท่านต้องการฟาดก้นของข้าแล้วก็จากไปอย่างนั้นหรือครับ”

นาทาเลียกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างแรง ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเบาๆ

แกสทอนหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นมานวดที่หว่างคิ้ว

“ท่านควรจะรู้ว่าความรู้สึกบางอย่างหากเกิดขึ้นมาแล้วมันหยุดไม่ได้..”

เขากล่าวพร้อมกับมองหน้าเธอ และทุกอย่างมันคงจะปกติหากว่าเธอไม่เหลือบไปเห็นส่วนกลางกายของเขาที่มันตื่นตัวขึ้นมาจนดันผ้าขนหนูที่เขาใช้พันส่วนล่างเอาไว้ให้เห็นเป็นรูปเป็นร่าง

นาทาเลียหน้าแดงอีกครั้ง เธอไม่คิดจะนอนกับเขาอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่ตรงตามสเปคและความชอบของเธอแต่กับแกสทอนไม่ได้อย่างเด็ดขาด

เขาคือผู้ช่วยที่ดีที่สุดของท่านพี่อลาโนเพราะอย่างนั้น..เธอที่ไม่มีสถานะให้เขา และจะไม่ยอมล้อเล่นกับความรู้สึกของใครแน่นอน เธอไม่ใช่นาทาเลียคนเดิมที่คิดแค่ความสัมพันธ์ทางกายแต่เธอคือคนใหม่ที่เห็นความรู้สึกอยู่เหนือความต้องการเสมอ เพราะอย่างนั้นหากว่าเราไม่ได้รักกัน..เธอจะไม่นอนกับเขาอย่างเด็ดขาด

“ต้องได้สิ เพราะว่าข้าจะกลับแล้ว”

เธอกล่าวพร้อมกับจับกางเกงที่หลุดร่วงไปกองบนเข่าขึ้นมาสวมใส่เอาไว้ ภารกิจแรกของเธอจบลงแล้ว และ..เธอควรจะเอาเวลาไปจัดเตรียมการสำหรับภารกิจที่สองที่เธอไม่อยากทำมากที่สุดในชีวิต

ลมหายใจของเขาร้อนผ่าว แกสทอนเดินเข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลัง เขาจุมพิตลงไปเบาๆ บนซอกคอขาวเนียน ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะไล้ไปตามเอวที่คอดกิ่วของนาทาเลีย เขาวนเวียนไปมาอยู่ที่เอวก่อนจะค่อยๆ ไล้ขึ้นไปจนเกือบจะสัมผัสกับหน้าอกของเธอ

และเพราะว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อซับใน การสวมเสื้อตัวบางของเขามันเหมือนกับว่าเขากำลังสัมผัสเธอโดยตรงโดยที่ไม่มีเสื้อกั้นอยู่ ความวาบหวามแล่นริ้วขึ้นมาในทันทีที่เขาสัมผัสผิวกาย นี่ร่างกายเธอเป็นอะไรไปเนี่ย!

เมื่อได้ยินเสียงหอบเหนื่อยของนาทาเลีย แกสทอนก็ไม่รอช้าเพราะว่าเขาถือวิสาสะสัมผัสเนินเนื้ออวบอิ่มของเธอทั้งสองข้างอย่างเบามือ

“แกสทอน”

“อย่าเรียกชื่อข้าอีก หากว่าท่านไม่ต้องการข้า”

นาทาเลียหลับตาลงช้าๆ การยับยั้งชั่งใจไม่ใช่เรื่องง่ายแต่กับแกสทอนไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

เธอผลักเขาออกพร้อมกับหันหน้ามาประชันหน้ากับเขา

“ข้าจะกลับแล้ว ขอบคุณสำหรับ..ทุกอย่างในวันนี้”

นาทาเลียหยิบผ้าห่มของเขามาคลุมตัวก่อนจะวิ่งออกไปด้านนอกบ้านของแกสทอน แน่นอนว่าอากาศด้านนอกมันเหน็บหนาวมากพอสมควร แต่ทว่าอากาศเย็นๆ พวกนั้นทำให้ความร้อนจากร่างกายของเธอเบาบางลงอย่างไม่น่าเชื่อ หากเธออยู่ที่นั่น อยู่ด้านในบ้านหลังนั้นกับเขาอีกแม้แต่เสี้ยววินาทีรับรองได้เลยว่าเธอจะต้องเป็นฝ่ายกระโจนเข้าหาเขาอย่างแน่นอน เพราะอย่างนั้นการวิ่งออกมาเช่นนี้เธอคิดถูกแล้ว..ใครจะไปคิดว่าสัมผัสจากเขาจะเรียกความต้องการจากร่างกายของเธอได้มากขนาดนี้กัน ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ

แกสทอนมองท่านหญิงวิ่งออกไปในสภาพที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขาไม่ได้ตามไปส่งเพราะหากวิ่งตามไปเธอคงจะไม่ได้กลับเข้าไปในคฤหาสน์ที่แสนใหญ่โตของตัวเองอย่างแน่นอน เพราะเขาน่าจะอุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางเธอลงบนเตียงนอนของเขาอีกครั้ง พร้อมกับกดร่างกายที่แสนงดงามของเธอในจมลงไปในเตียงนอนของเขา

แกสทอนหยักยิ้มขึ้นมาจางๆ เขาหยิบเสื้อซับในตัวบางทีตอนนี้มันเริ่มแห้งแล้วในบางส่วนขึ้นมาสูดดมเบาๆ และแน่นอนมันยังคงหลงเหลือกลิ่นหอมที่แสนเย้ายวนของเธอเอาไว้อย่างชัดเจน

ให้ตายเถอะนี่ไม่สมเป็นเขาเลย แกสทอนใช้ฝ่ามือของเขารูดรั้งส่วนที่แข็งตึงนั้นเบาๆ พร้อมกับหลับตาลงเขาสูดดมชุดซับในนั่นพร้อมกับหลับตาคิดถึงใบหน้างามที่ขยันเรียกชื่อของเขามากเหลือเกิน จะสุขสมมากเท่าไหนกันนะหากว่าเขาสามารถสอดแทรกแก่นกายเข้าไปในรูเล็กๆ ที่ฉ่ำวาวนั่นของเธอ เขาคงจะสุขสมจนแทบเป็นบ้าเลยละมั้ง

“อา..”

น้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งออกมาจากจุดอ่อนไหวพร้อมๆ กับเสียงร้องครางในลำคอของแกสทอนที่มันดังขึ้นมา เขาขบกรามแน่นเพื่อกลั้นอารมณ์ที่สะท้อนออกมาจากอก

“แอ๊ดด..”

“คือว่าข้าลืมของเอาไว้น่ะ..”

นาทาเลียเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งเพราะว่าเธอลืมชุดซับในของตัวเองเอาไว้และมันคงไม่ดีแน่ที่ลืมอะไรแบบนั้นเอาไว้ในบ้านของแกสทอน หากเรื่องนี้หลุดไปถึงหูของท่านพี่เธออาจจะถูกตำหนิได้

ทว่าเมื่อนาทาเลียเปิดประตูเข้ามาเธอกลับเห็นแกสทอนที่กำลัง..ทำบางอย่างในแบบที่เธอไม่สมควรจะมาเห็น

มือของเขากำลังถือชุดซับในของเธออยู่ และชุดซับในสีงาช้างในบางส่วนกำลังเปื้อนไปด้วยคราบขาวขุ่นซึ่งกำลังรินไหลออกมาจาก..ส่วนนั้นของเขา

นาทาเลียอ้าปากค้าง พร้อมกับปิดประตูเสียงดัง เธอวิ่งออกมาจากบ้านของแกสทอนอีกครั้งและครั้งนี้ความเหน็บหนาวในคืนนี้ไม่อาจทำให้ความร้อนในร่างกายของเธอลดน้อยลงเลยให้ตายเถอะ

เธอไม่ควร..กลับไปที่นั่นอีกครั้งเลย