Chapter 7
1285 คำ
หนึ่งเดือนผ่านไป…
หญิงสาวเดินทางมาทำงานที่บริษัทอย่างเช่นปกติและวันนี้ก็ครบกำหนดที่เธอจะต้องเรียนรู้งานหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาตลอดที่ผ่านมานี้ ส่วนเดียร์เขาได้รับการไว้วางใจจากท่านประธานว่าสามารถทำหน้าที่ได้โดยไม่ต้องผ่านเขาอีก
“พ่อไว้ใจเดีียร์มากพอๆกับแพตตี้เชื่อใจเดียร์ บริษัทนี้พ่อจะยกให้แพตตี้ส่วนเดียร์พ่อจะแต่งตั้งขึ้นเป็นผู้บริหารระดับสูงซึ่งทำหน้าที่เทียบเท่าท่านประธาน ส่วนเรื่องของเราสองคนพ่อรู้และไม่ได้ห้ามอะไร ถ้าวันหนึ่งตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยกันพ่อเต็มใจที่จะรับเดียร์เป็นลูกเขยและบริษัทก็จะเป็นของเราด้วย เพราะฉะนั้นถ้ารักกันจริงก็ช่วยประคองกันไปเรื่อยๆนะ”
คุณพ่อเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง ส่วนเขาเงียบฟังท่านพูดความในใจออกมา ไม่รู้จะขอบคุณยังไงที่ท่านอยู่ในระดับนี้แต่ยังยอมให้โอกาสเขาได้ขึ้นมาอยู่จุดนี้แถมยังยอมให้เขาคบหากับแพตตี้อีก ซึ่งถือว่าเป็นคุณพ่อที่เปิดใจกว้างดั่งมหาสมุทรและหายากในบุคคลระดับนี้
“ผมไม่เคยคิดว่าท่านประธานจะเอ็นดูผมขนาดนี้ ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังนะครับ”
“ขอบใจมากเลยนะที่พยายามมาตลอดแถมยังสอนให้แพตตี้พบเจอชีวิตที่ไม่เคยเจอมาก่อน พ่อเชื่อว่าเราจะเปลี่ยนลูกสาวคนเดียวของพ่อให้เป็นคนที่ดีขึ้น”
“ผมจะดูแลแพตตี้เองครับ ส่วนเรื่องคบหากันหรือแต่งงานบอกตามตรงนะครับเธอไม่สนใจเลยแถมยังเคยบอกว่าจะไปแต่งานกับคนที่เหมาะสมด้วย ถ้าถึงตอนนั้นขึ้นมาจริงๆท่านประธานอย่าโกรธผมเลยนะครับ”
เขาเอ่ยออกมาติดตลกแต่ลึกๆมันเจ็บปวด ถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆเขาก็คงเสียใจมากเพราะเธอมาทำให้เขารักแล้วอยู่ๆจากไปแบบนั้นเขาคงทำใจไม่ไหวต้องลงออกไปตั้งหลักที่อื่นสักพัก คุณพ่อเดินมาตกบ่าชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน
“ไม่มีใครเหมาะสมกับแพตตี้มากว่าเดียร์อีกแล้ว และพ่อเชื่อว่าแพตตี้เลือกผู้ชายไม่ผิดแน่นอน”
“ท่านประธานกำลังให้ความหวังผมนะครับ”
เขายิ้มกว้างออกมาก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส แค่รู้ว่าครอบครัวของเธอไม่รังเกียจแถมยังยอมรับในตัวของเขาได้รวมถึงคุณแม่ด้วยท่านก็เคยบอกว่าไม่รังเกียจอะไรแถมชอบเขาด้วยซ้ำเพราะเป็นคนขยันและมีความสามารถแค่นี้ก็ดีใจมากที่สุดแล้ว
“ให้ความหวังอะไรเห็นๆกันอยู่ แพตตี้หวงนายขนาดไหนทำไมพ่อจะไม่รู้ แล้วก็เลิกเรียกท่านประธานสักทีหลังจากวันที่พ่อแต่งตั้งเราขึ้นเป็นผู้บริหารพ่อจะวางมือทุกอย่างแล้ว เราเรียกคุณพ่อเหมือนที่แพตตี้เรียกนะ”
“ได้ครับคุณพ่อ ขอบคุณสำหรับโอกาสนะครับผมจะไม่ทำให้ผิดหวังและจะทำเพื่อบริษัทของเราให้เติบโตขึ้นไปเรื่อยๆยิ่งขึ้นครับ”
“ดีมากไอ้ลูกเขย พ่อเชียร์อยู่นะ”
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างสบายใจ เขาคิดว่าเดียร์เนี่ยแหละที่จะเป็นทุกอย่างของแพตตี้ถึงแม้ว่าจะซัพพอร์ตเรื่องเงินได้ไม่มากแต่เขามีมันสมองที่จะนำพากันไปถึงฝั่ง…
เมื่อชายหนุ่มคุยกับท่านประธานเรียบร้อยเขาก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองพร้อมกับป้ายที่โต๊ะที่มีคนเพิ่งเอามาวาง
‘กิตติกร สมบูรณ์เดชา ผู้บริหารระดับสูง’
เขาหยิบป้ายขึ้นมาดูก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะขึ้นมาอยู่สูงขนาดนี้ ตำแหน่งผู้ช่วยของคุณรวีก็ยิ่งใหญ่มากพอแล้วนะ แต่พอมาเป็นผู้บริหารระดับสูงของห้างสรรพสินค้าที่มีสาขาทั่วประเทศแถมยังส่งออกสินค้าไปต่างประเทศอีก เขาคิดว่ามันมาไกลเกินฝัน
“ผมจะทำให้เต็มที่นะครับคุณพ่อ ให้สมกับที่มอบโอกาสให้เด็กคนนี้”
แอ๊ดดดดดดด
“ตัวเอง อร๊ายยยยย คุณเลขาบอกว่าคุณพ่อแต่งตั้งให้นายเป็นผู้บริหารระดับสูงเหรอ”
แพตตี้ที่ได้ยินข่าวก็รีบวิ่งมาหาชายหนุ่มทันทีอย่างตื่นเต้น เขาวางป้ายชื่อลงก่อนจะหันมาหาหญิงสาวพร้อมกับโอบมือรอบเอวเธอไว้หลวมๆ
“ใช่ครับ”
“กรี๊ดดดด แบบนี้ต้องฉลองแล้วสิ นายเก่งมากเลยนะคุณพ่อชอบนายมากเลยรู้มั้ย กลับไปที่บ้านคุณแม่ก็บอกว่าให้พานายมาที่บ้านบ่อยๆอยากคุยด้วย มีแต่คนชื่นชมนายฉันก็หึงเป็นนะ ชิ”
เธอทำหน้างอง้ำอย่างอารมณ์เสียสุดๆ พ่อกับแม่ไม่เท่าไหร่ถ้าชอบเขาก็ดีแต่ชะนีที่อยู่ในบริษัทตั้งแต่พนักงานทั่วไปจนถึงระดับจัดการ พูดถึงเขาตลอดทั้งหล่อทั้งเก่ง ไม่รู้หรือไงว่าเดียร์เค้าแอบแซ่บอยู่กับลูกสาวท่านประธานนะ เหอะ!
“หึงทำไมกันผมนอนกับคุณทุกวันเอาอะไรมาหึงคนอื่น”
“ไม่รู้แหละฉันไม่ชอบให้ใครมาชื่นชมนายเข้าใจป่ะ”
เธอทำหน้างอง้ำก่อนจะเบือนหน้าหนีรอให้ชายหนุ่มงอนง้อ เขาจุ๊บแก้มเธอก่อนจะเอ่ยเสียงออดอ้อน
“ขอโทษครับคราวหลังจะไม่ทำตัวหล่อเกินไป”
“อี้หลงตัวเองชะมัดเลยอ่ะนายเนี่ย แต่ก็หล่อจริงแหละว่าไม่ได้นะไม่อย่างนั้นฉันไม่ควงหรอกยะ”
แพตตี้มองชายหนุ่มอย่างภูมิใจในตัวของเขา ไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่เป็นนักเรียนทุนที่มหาวิทยาลัยดังทำตัวบ้านๆเรียนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งจะเติบโตมาไกลในหน้าที่การงานมากขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะเรียนเก่งและจบเมืองนอกเมืองนามา แต่ความสามารถประสบการณ์เขาเหนือกว่าเธอมากนัก ยังไงเขาก็ยังต้องแนะนำเธอไปอีกนานแสนนาน
“ควงแต่ไม่มีสถานะนะเหรอ…”
“จะเอาไปทำไมสถานะอ่ะ อยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ก็สัญญากันแล้วไงว่าเราจะอยู่แบบนี้ไม่นอกใจกัน”
“ตามใจแล้วกัน”
เขาไม่อยากโต้เถียงใดๆกับหญิงสาวทั้งนั้น ถ้าเธออยากอยู่สถานะแบบนี้เขาก็ยินดีทั้งนั้น อย่างน้อยเธอก็ยังอยู่กับเขาตรงนี้และการแสดงออกก็พอดูออกว่ารักและหวงเหมือนกัน ตอนนี้เราสองคนต้องโฟกัสที่เรื่องงานก่อนเพราะยังมีหลายอย่างต้องทำนี่มันคือการเริ่มต้นเท่านั้น ส่วนเรื่องความรักเรายังมีเวลาคิดอีกมากไม่ต้องไปเร่งรีบอะไรตอนนี้
“งั้นไปกินโอมากาเสะกันน้า ไปฉลองกัน”
“ไม่อ่ะวันนี้ผมจะไปกินส้มตำไก่ย่างหน้าบริษัท เดินผ่านทีไรกลิ่นหอมยั่วยวนใจเหลือเกิน”
เขาอมยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน แพตตี้กระทืบเท้าปึงปังอย่างขัดใจตั้งแต่ที่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่พาไปกินของแพงอย่างที่เธอชอบเลยสักอย่าง ได้กินแต่อาหารพื้นบ้านกับอาหารตามสั่ง
‘ไม่ใช่ว่าไม่อร่อยนะแต่ว่าเธอเบื่อ! อยากเปลี่ยนรสชาติบ้างนี่นา’
“ไอ้คนบ้า! ไอ้คนเฮงซวย กรี๊ดดดดด”
- ผู้เขียน
