ตกหลุมรักลูกสาวคนบ้า

ขีวิตในเมืองกรุงครั้งแรก ของสองแม่ลูก

เช้าวันต่อมา

“ สวัสดีจ๊ะ “ เสียงเพื่อนบ้านร้องทักสองแม่ลูกที่กำลังทำอะไรกันงกๆ วุ่นวายกันอยู่ด้วยความเคยชินของพิกุลเธอตื่นมาตอนตีสี่แล้วจุดไฟทำท่าจะหุ่งข้าวแบบเตาฟืนเหมือนที่เธอเคยทำตลอดมา ดีที่พิกุลตื่นมาเจอก่อนก็เลยรีบวิ่งเอาน้ำมาดับไฟ

“ สวสดีค่ะ “ มะปรางยกมือไหว้หญิงข้างบ้านด้วยรอยยิ้มแหยๆ พิกุลเห็นแบบนั้นเธอก็ไหว้ตามลูกสาว ท่าทางของสองแม่ลูกทำให้คนข้างบ้านมองอย่างสงสัยว่าทั้งสองเป็นใครแล้วกำลังทำอะไร

“ หนูเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี้ใหม่เหรอ “ เสียงป้าข้างบ้านถามออกมาด้วยควาสงสัยและอยากรู้อยากเห็นเพราะสองงคนนี้ถึงจะหน้าตาดีมาก แต่กับต่างกันคนหนึ่งยัวเด็กน่ารักอีกคนดูสวยแต่เหมือนไม่เต็มบาท

“ ใช่จ๊ะหนูกับแม่เพิ่งมาถึงเมื่อคืนฝากเนื้อฝากตัวด้วนะจ๊ะ พอดีแม่ของหนู….เอ้อ…” มะปรางไม่กล้าบอกว่าแม่ของเธอเป็นบ้าเพราะเธอไม่อยากให้คนเป็นแม่เสียใจต่อให้แม่ของเธอจะไม่รู้เรื่องแต่เพราะเป็นแม่คนนี้แหละที่ทำให้เธอกินอิ่มนอนหลับและไม่ให้ยุงหรืออะไรทำร้ายเธอได้ ป้าข้างบ้านเมื่อเห้นแบบนั้นเธอก็เข้าใจก่อนจะเข้าไปบ้านของตนเมื่อเรื่องที่เผือกกระจางชัดแล้ว มะปรางเห็นแบบนั้นเธอก็เอามือเกาหัวของตัวเองก่อนจะหัมาหาแม่ขอตัวเอง

“ แม่จ๋า แม่ฟังมะปรางนะต่อไปแม่อย่าหุงข้าวแล้วก็ทำกับข้าวนะจ๊ะเดี๋ยวมะปรางทำให้แม่ทานเองนะจ๊ะแม่อย่าเหนื่อยเลยนะที่นี้ไม่ใช่บ้านเรา เอาไว้กลับบ้านเราแล้วแม่ค่อยทำให้มะปรางทานนะจ๊ะ” มะปรางจูงแม่มาล้างหน้าล้างมือที่เปื่อน

เขม่าควันไฟที่มะปรางเพิ่งจะดับไฟไป

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

อยู่ๆเสียงกริ๊งหน้าบ้านของมะปรางกับแม่ก็ดังอยู่หน้าบ้าน พิกุลที่เคยได้ยินแบบนั้นเหมือนรถไอศครีมที่เธอเคยวิ่งตามซื้อให้คนเป็นลุกสาว เธอก็ทำท่าเลิ่กลักอย่างตื่นเต้น

“ มะปรางไอติม ไอติม “ พิกุลทำท่าทางอย่างกับเด็ก มะปรางยิ้มมองแม่อย่างเอ็นดูเมื่อนึกถึงครั้งที่เธออยากกินไอติมแล้วแม่ของเธอวิ่งไล่รถไอ้ติมเพื่อขอไอติมฟรีมาให้มะปราง จนทำให้ทั้งหมูบ้าวุ่นกันไปหมดเพราะแม่ของเธอไ่มีเงินจ่ายค่าไอติมจนเดือดร้อนถึงลุงกำนัน มาจ่ายให้ทุกครั้งที่เธอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็รู้สึกรักแม่ของเธอมาก

“ ไม่ใช่จ๊ะเสียงคนมากดออดหน้าบ้าน ปะไปดูกันจ๊ะ” มะปรางยิ้มบอกแม่ก่อนจะจูงแขนแม่ของตนมาที่หน้าบ้านเพื่อดูว่าเป็นใครมา

“ มะปราง…..ป้าพิกุล….” เสียงจิ๊งหรีดเพื่อนที่โรงเรียนเดียวกับเธอที่สอบได้ที่อีกมหาลัยหนึ่งที่ดีกว่าดังกว่าเพราะที่บ้านของเธอค้อนค้างที่จะมีตังแต่ทั้งสองก็สนิทกันมาก เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและก็ช่วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโต มะปรางเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาจนแทบฉีกถึงหู เฉกเช่นเดียวกับพิกุลเมื่อเห็นเพื่อนลูกสาวที่เลี้ยงมาคู่กันกับมะปรางเธอก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“ จิ๊งหรีด…… /จิ๊งหรีด…” เสียงพิกุลกับมะปรางตะโกนเรียกเด็กสาวที่หิ้วกระเป๋าเดินทางมาด้วยความดีใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าจิ๊งหรีดและก็คนงานของเธอจะมาอยู่ที่นี้ด้วย เหตุเพราะกำนันและก็หลวงพ่อเป็นคนไปขอแม่ของจิ๊งหรีดที่เป็นถึงเจ้าของปั๊มน้ำมันว่าท่านอยากให้มะปรางได้เรียนอย่างไม่ต้องห่วงหน้าภวงหลังเลยไปขอให้แม่เลี้ยงให้คนไปช่วยดูแลพิกุลเวลาที่มะปรางไปเรียน ซึ่งแม่เลี้ยงเจ้าของปั๊มน้ำมันก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมเธอยังใจดีเอาคนสนิทให้มาด้วย จะได้ดูทั้งลูกสาและก็พิกุลอีกด้วย

“ ป้ากุหลาบ /พี่กุหลาบ “ มะปรางและพิกุลก็ตะโกนออกมาอย่างตกใจอีกครั้งเมื่อเจอกับป้าแม่บ้านที่เธอเคยวิ่งไปขอขนมกินตอนเด็ก ป้ากุหลาบยิ้มหวานออกมาพิกุลเห็นเพื่อนที่ช่วยเธอเมื่อตอนที่เธอโดนคนใจร้ายเอามาทิ้งที่วัด เธอก็วิ่งเข้ามากอดเพื่อนที่ช่วยเธอไว้อย่างดีใจถึงแม้ว่าพิกุลจะบ้าแต่ก็รู้ว่าใครดีใครเลว กุหลาบก็ดีใจที่ได้มาอยู่กับเพื่อน

“ พิกุลเธอดื้อกับมะปรางรึเปล่า” กุหลาบถามเพื่อนออกมาอย่างรู้ทันเพราะคนบ้าที่ทำอะไรตามเวลามาโดยตลอดอย่างพิกุลรับรองว่าไม่ชินกับที่นี้อย่างเด็ดขาด

“ เปล่านะพิกุลเปล่า พิกุลไม่ดื้อเลยนะ” พิกุลทำท่าทางโบกไม้โบกมือ เป็นการตอบแต่มะปรางกับจิ๊งหรีดที่กอดกันอยู่ก้ยิ้มออกมาอย่าเอ็นดูแม่พิกุล จากนั้นเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของทั้ง4ก็ดังออกมาอย่างอบอุ่น

ป้าข้างบ้าน

“ ให้ตายสินี้ฉันต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับพวกคนบ้านนอก คนบ้าอย่างนั้นนะรึ คุณพิศมัยนี้ก็ยังไงอยู่ๆก็ให้คนบ้านนอกไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาอยู่บ้านของตัวเองฉันอยากจะบ้าตาย” ป้าข้างบ้านเริ่มแสดงทาสแท้ออกมาว่ารังเกรียจพร้อมกับพูดกับคนใช้และสามีของตัวเอง ด้วยท่าทางและสีหน้าว่ารังเกรียจและตัวเองสูงส่ง

“ คุณก็อย่าเพิ่งไปมองเขาแบบนั้น เขาอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แล้วอีกอย่างเขายังไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลยคุณอย่าเพิ่งร้อนตัวไปหน่อยเลยนะ “ สามีของคุณป้าข้างบ้านดูท่าแล้วหน้าจะเป็นคนดีไม่น้อย แต่ก็อย่างว่าเมียหมายถึงบอสของบ้าน เมื่อคนเป้นเมียได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองหน้าของสามีอย่างเอาเรื่องสามีที่เห็นสายตาพฆาตแบบนั้นถึงกับหัวหดเข้ากระดองอย่างกับเต๋า

“ นี้คุณหุบปากซะถ้าไม่อยากตาย” ป้าข้างบ้านตวาดสามีออกมาอย่างเอาเรื่งอคนใช้ที่เห็นสามีกับภรรยาที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวก็พากันส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เพราะคนใช้ที่แอบมองการกระทำของแม่กับลุกที่ทำกันต่างก็อดยิ้มออกมาอย่างชื่นชมคนเป็นลูกที่ดูแลแม่และก็ใจเย็นพูดกับแม่อย่างกับอพิชาติบุตร ส่วนคนเป็นแม่ทั้งๆที่เป็นบ้าเพราะสัญชาตญาณของคำว่าแม่ก็อยากทำอะไรให้ลูกทาน ผิดกับลูกบ้านนี้ที่เอาดีแค่เรื่องเที่ยว แต่งตัว และก็เรื่องผู้ชาย คนใช้3คนที่นี้เมื่อเห็นเจ้านายทั้งที่เป็นคนสติดีแต่จิตรใจกับมืดบอดทั้งสามก็ส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอา จนแทบอยากเอาขี้หมาแห้งยัดปากเลยละ