หลงรอยยิ้ม

1085 คำ

“ รอยยิ้มนี้ก็ด้วยห้ามยิ้มให้ใครเพราะมันหน้าเกรียจเข้าใจใช่มั้ย ยิ้มให้ฉันคนเดียวเพราะฉันไม่ถือ” เดลลอยหน้ารอยตาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเขารู้ว่าเธอเชื่อที่เขาพูดแน่นอน และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆเพราะสีหน้าของมะปรางตอนนี้เธอรู้สึกตกใจมาก “ จริงเหรอคะ มิหน้าละเวลาปรางยิ้มทีไรทำไมคนเห็นถึงนิ่งอย่างกับโดนผีเข้า ออ่เป็นแบบนี่นี้เองปรางเข้าใจแล้วคะ ต่อไปปรางจะไม่ยิ้มแบบนี้กับใครแล้ว แล้วถ้าปรางยิ้มแบบนี้ละคะ” มะปรางเธอเชื่อผู้มีพระคุณมากจนเธอยิ้มแปลกๆตลกๆให้ชายหนุ่มตรงหน้าแต่ด้วยความที่เธอน่ารักไม่ว่าเธอจะทำหน้าตาแบบไหนก็น่ารักไปหมดจนคนที่เข่งขรึมอย่างเดลอดขำไม่ได้ “ 55555 พอแล้วพอแล้วเธอนี้ซื่อบื้อชะมัดเอาเป็นว่าห้ามเข้าใกล้ผู้ชายที่ไหนเพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะโดนแม่ของเธอกับแม่ฉันด่าเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย” เดลหัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะสั่งห้ามไม่ให้เธอเข้าใกล้ผู้ชายมะปรางก็พยักหน้าพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม