เธอร้องถามเสียงสั่นและเกิดความหวั่นกลัวขึ้นมาจับใจเมื่อเห็นว่าเขาพาเธอฝ่าทุ่งดอกไม้ไปในทิศตรงข้ามกับคฤหาสน์หลังใหญ่
“ไปถึงแล้วผมจะบอก”
“คุณต้องบอกฉันเดี๋ยวนี้”
“คุณไม่มีสิทธิ์ถามหรือสงสัยอะไรทั้งนัน!...รีส!...พระเจ้า...ให้ตาย!”
เมมฟิสคำรามลั่นเมื่อนุชนาถฉวยจังหวะเผลอสะบัดแขนจนหลุดจากมือหนาใหญ่แล้ววิ่งกลับไปทางเดิมอย่างไม่คิดชีวิต ร่างสูงสบถเสียงดังและวิ่งตามไปติด ๆ เขาตะเบ็งเสียงไล่หลังรร่างบอบบางบางในชุดราตรีที่วิ่งบนส้นสูงเหยียบย่ำบนพื้นดินอย่างทุลักทุเล
“รีส...จะไปไหน...มานี่!”
“ไม่!...ว๊าย!...กรี๊ดดด!!”
นุชนาถกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเธอไม่อาจหนีพ้นแขนหนาแกร่งที่ตวัดรัดเอวอ้อนแอ้นจากข้างหลัง พอถูกจับได้เธอก็พยายามดีดดิ้นและร้องโวยวายไม่ยอมแพ้
“เมมฟิส...ปล่อยฉันนะ!...ฉันจะกลับบ้าน...ฉันจะกลับ!”
“คุณกล้ามากนะรีส นี่มันกี่หนแล้วที่คุณท้าทายผม อยากลองดีก็เอา ผมจะสั่งสอนให้คุณได้รู้ว่า
