ตอนที่ 11
เพียงแค่แผ่นหลังแตะพื้นที่นอนนุ่ม น้ำฟ้าก็ผละถอยห่างอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกวาบหวามที่เล่นงานเมื่อครู่พลันหายไป เมื่อร่างกำยำเปล่าเปลือยยืนอยู่ปลายเตียง สองมือของเธอควานหาสิ่งที่จะปกปิดร่างกายของตนเองด้วยมืออันสั่นเทา
“อย่าคิดหนีน้ำฟ้า ฉันไม่ชอบคนขัดใจ” จางเหวินกล่าวเสียงเข้ม หมุนตัวหันไปคว้าเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มดับอารมณ์ พร้อมก้าวขึ้นบนเตียงหนานุ่ม ชายหนุ่มไม่เข้าใจตนเองเช่นกันว่าเหตุใดถึงได้ต้องการเธอมากมายเพียงนี้ ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดี แต่ถึงจะดีแค่ไหน เขาก็เห็นเธอเป็นเพียงสินค้าข้างถนนที่ราคาแพงเกินไปก็เท่านั้น และเธอต้องชดใช้ให้คุ้มกับเงินเหล่านั้น
จางเหวินเอื้อมมือไปฉุดข้อเท้าของหญิงสาวให้กลับมานอนอยู่ใต้ร่าง หลังจากที่น้ำฟ้าถอยหนีจนชิดหัวเตียง สายตาคมกริบที่เต็มไปด้วยความปรารถนากวาดมองทั่วร่างเนียนนุ่ม ก่อนประกบริมฝีปากร้อนเร่า ปล่อยเครื่องดื่มเข้าปากของหญิงสาว น้ำฟ้าเบี่
