“วิลล์...” แม้ฉันจะมองไม่ชัดมาก แต่ก็จำได้แม่นว่าใบหน้านิ่ง ๆ นี้เป็นของใคร
“นาย...มาตั้งแต่เมื่อไร” ฉันเอ่ยถามออกไป แต่ก็ได้รับเพียงแค่ใบหน้านิ่ง ๆ และสายตาคมที่มองใบหน้าของฉัน ก่อนที่เขาจะละสายตาหันไปมองพอตเตอร์ที่ไม่มีท่าทีอะไรเลยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ราวกับรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องนี้ขึ้น
“หวง หรือห่วง...”
“...หรือทั้งสอง” ฉันหันไปมองวิลล์เพื่อรอเขาตอบคำถามของพอตเตอร์ แต่เขากลับเงียบเหมือนเดิม
“ไม่หวงไม่ห่วงก็ปล่อยเธอมา”
“ปล่อยเธอไป แล้วเฮียจะทำอะไรเธอ”
“หึ ยังต้องถามอีกเหรอ มึงไม่รู้?”
“เพราะรู้ไง ผมเลยไม่ปล่อย”
พรึ่บ!
“อ๊ะ เจ็บนะ!”
สิ้นสุดเสียงของคนตัวโต วิลล์ก็ออกแรงกระชากต้นแขนฉันให้เดินตามเขาไป และมือใหญ่ ๆ ของเขาที่บีบต้นแขนของฉันอย่างแรงมันทำให้ฉันเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด
“วิลล์! นายจะทำอะไร!” ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงแสดงท่าทีออกมาแบบนี้ เขากำลังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม
แกร็ก
