“หากเจ้าสองคนแม่ลูกยังอยากมีสถานะที่ได้รับการยกย่องจากคนในสกุลไป๋อยู่เช่นเดิม จงอยู่ให้ห่างๆ ข้าเอาไว้ เรื่องชั่วๆของเจ้าทั้งสองที่ทำอะไรเอาไว้กับข้า อย่าคิดว่าจะไม่ถึงหูของท่านพ่อ!”
“จะ..เจ้า..เจ้า!”เซียวฮูหยินกล่าวได้เพียงแค่นั้นก็ต้องหยุดลง ครั้นเห็นสายตาเย็นยะเยียบของลูกเลี้ยงจ้องมาที่ตน
“แต่ถ้าอยากออกไปอยู่ที่อื่นข้าก็จะจัดการให้ได้สมดั่งใจหวัง รับรองว่าเจ้าสองคนแม่ลูกกระเด็นออกจากจวนโดยไม่มีสมบัติอะไรติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว ยิ่งไม่ได้มีสายเลือดของสกุลไป๋ด้วยแล้วไซร้ หาใช่สิ่งที่ข้าและท่านพ่อต้องนำมาใส่ใจแม้แต่น้อย”
ไป๋หลันฮวากล่าวอย่างเยือกเย็น ทั้งสีหน้าและแววตาตลอดจนถึงกิริยาท่าทางเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและจิตใจที่แข็งแกร่งผิดแปลกไปจากกาลก่อน ราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว
“เจ้าไม่ใช่นางหลันฮวาตัวจริง !ยอมรับมาเสียเถอะนางตัวปลอม!เพราะนางนั่นไม่มีทางสู้ข้าได้ทุกด้าน!มันทั้งขี้ขลาด อ่อนแ
