อีกด้าน...
ร่างบางระหงเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำหลายจุด อีกทั้งส่วนกลางกายสาวยังบวมเป่ง สร้างความเจ็บปวดให้เธอทุกครั้งที่เคลื่อนไหวร่างกาย
"ไหวรึเปล่า กินยาแก้ปวดหน่อยมั้ย?"
"ฉันยังไหวค่ะ ขอบคุณนะคะ" เสียงหวานเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา พร้อมส่งยิ้มหวานแต่ทว่า อีกคนกลับรับรู้ได้ถึงความเศร้าหมองเจือรอยยิ้มนั้น
"เข้มแข็งนะ ฉันปลอบใครไม่ค่อยเป็น" ถนัดซ้ำเติมมากกว่า.. ประโยคหลังเขาไม่ได้เอ่ยออกเสียง ทำเพียงคิดในใจเท่านั้น มือสากยื่นไปกุมมือเล็ก ออกแรงบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจและอยากให้เธอเชื่อมั่นว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดที่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขา
เฌอเอมพยักหน้าเป็นการตอบรับ แต่ภายในใจกลับไม่เข้าใจอะไรเลยซักนิด หยาดน้ำสีใสเอ่อคลอจนเป็นม่านบังตาอย่างสุดกลั้น สุดท้ายก็ไหลอาบแก้มเนียนหยดแล้วหยดเล่า มือบางทั้งสองข้างยกขึ้นปิดใบหน้าสวยร้องไห้โฮออกมา ไหล่เล็กสั่นสะท้านจากแรงสะอื้นไห้
ร่างสูงโปร่งนั่งข้างๆถึงกับต
