กริ๊งงง! กริ๊งงง! นาฬิกาปลุกบนโทรศัพท์มือถือแผดเสียงร้องดัง ปลุกให้เจ้าของรู้สึกตัวตื่น เฌอเอมงัวเงียเอื้อมมือควานหาเครื่องมือสื่อสารต้นเสียงดังน่ารำคาญ อย่างสะเปะสะปะไร้ทิศทาง เพราะยังไม่ลืมตามอง แต่ไม่นานก็เจอ นิ้วเล็กรีบกดปิด ก่อนที่เธอจะค่อยๆผล็อยหลับไปอีกครั้ง แต่ทว่า กลับได้กลิ่นควันบุหรี่จางๆ จมูกเชิดรั้นทรงสวยทำท่าฟึดฟัดดมกลิ่นที่ลอยในอากาศ "กลิ่นบุหรี่ที่ไหนเนี่ย ฉันลืมปิดประตูระเบียงหรอ...." ควันบุหรี่อาจลอยมาจากระเบียบห้องข้างๆก็เป็นได้ "ไม่สิ!ฉันไม่ได้เปิด" คิดได้อย่างนั้นเปลือกตาหวานเปิดขึ้นทันที และเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูระเบียง เปิดออกและปิดสนิทลง "ใคร?"เพราะความมืดทำให้เธอมองเห็นไม่ชัด ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นทันที เพ่งสายตามองผ่านความมืด ก่อนจะรีบเอื้อมมือเปิดโคมไฟวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เมื่อภายในห้องมีแสงสว่าง แม้จะเป็นเพียงแสงสีส้มสลัว แต่ก็ช่วยให้มองเห็นใบหน้าของเข