หลายวันต่อมา...
เฌอเอมใช้ชีวิตวนลูปเฉกเช่นทุกวัน แต่ที่ต่างออกไปคงมีแค่เคเบิ้ล หลายวันมานี่เขาไม่เคยญาติดีกับเธอ แถมยังพูดจาเสียดสีทำร้ายจิตใจอย่างไม่มีเหตุผล
ปึง! ปึง!
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นรัวๆ ราวกับเร่งให้คนที่อยู่ด้านในรีบเปิดออก
แกร๊ก!
"ทำไมช้า!!มัวทำอะไรอยู่!"เสียงเข้มดุดันเอ่ยถาม สายตาคมแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ จ้องมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ กลิ่นเหล้าราคาแพงที่เขาดื่มเข้าไป ฟุ้งกระจายจนคนตัวเล็กสัมผัสได้ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเมามาก
"ฉันก็รีบมาเปิดแล้วนี่ไง" เฌอเอมลอบถอนหายใจกรอกตามองบน 'ปกติไขกุญแจเข้ามาเองไม่ใช่รึไง เมามากก็กลับไปนอน จะมาทำไม!'
"อวดดี!!เดี๋ยวนี้กล้าเถียง" มือหนาจับกระชากแขนเล็กเข้าหาตัวเต็มแรง เฌอเอมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ พยายามแกะมือเขาออกแต่ไม่เป็นผล
"คุณ..ฉันเจ็บนะ!"
"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน!!" เคเบิ้ลตวาดลั่นอย่างคนขาดสติ ผลักร่างบางล้มลงสะโพกกลมกล
