EP25
ฉันทิ้งตัวลงนอนลงบนเตียงอย่างคนหมดเรี่ยวแรงสมองนอนคิดถึงคำพูดของมิเกล เวลาฉันชอบใครคงเป็นห่วงเขามากๆ แล้วก็อยากดูแลอยากอยู่ด้วย แล้วเขาเป็นแบบนั้นไหม หรือฉันควรพิสูจน์ในสิ่งที่ตนเองสงสัย คิดได้แบบนั้นก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดส่งข้อความไปหาเขา
'น้องดาปวดหัวมากเลยค่ะ คุณซื้อยาเข้ามาหาให้หน่อยได้ไหมคะ'
ส่งข้อความไปได้ไม่นาน ฉันก็รอเขาอ่านแล้วไม่นานข้อความก็ถูกอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับมา
"จะมารึเปล่านะ" พูดจบก็ทิ้งโทรศัพท์ลงข้างกาย ราวสามสิบนาทีเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องก็ดังขึ้น ร่างของเขาเดินเข้ามาข้างในพร้อมกับถุงยา มาจริงด้วยหรอเนี่ย
"ก็ยังไม่ตายนิ" พูดจบก็โยนถุงยาลงบนที่นอน เขามองฉันด้วยสายตาเคือง
"น้องดานึกว่าคุณจะไม่ซื้อมาให้ ขอบคุณนะคะ แค่กๆ" พูดจบฉันก็ทำเป็นไอ เหมือนอาการหนักนักหนา ทำให้สายตาของเขาเหลือบมอง
"ไปทำอะไรมา สภาพถึงใกล้ตายแบบนี้" คิ้วหนาขมวดยุ่งแล้วถ
