ร่างเย้ายวนสมส่วนหาชวนให้ทุกคนสนใจ ขยับก้าวขึ้นมายืนข้างชายหนุ่มผู้สูงสง่า เมื่อสองคนได้มีโอกาสมายืนด้วยกัน หลายสายตาที่มองมา ต่างใช้มีส่งแววตาชื่นชมมองอย่างทึ่งในความเหมาะสม ฝ่ายชายหล่อหน้าหยก ฝ่ายหญิงสง่างาม หุ่นอรชรอ้อนแอ้น ช่างสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก สายตาหลายคู่จ้องมองมายังเขาและเธอ ไม่เว้นแม้กระทั่งบุคคลทั้งสี่ที่นั่งรอการมาของเล่ยฟาน
“ใครกันน่ะเล่ย” โม่ยเหยียนเอ่ยถาม ขณะทุกคนกำลังตะลึง กับภาพนางฟ้าในชุดแดงที่เห็น ถ้าไม่บอกว่าใครเชื่อว่าทุกคนบนเรือลำนี้ ต้องคิดว่ากำลังอยู่บนสวรรค์ ผู้หญิงอะไรสมบูรณ์แบบไปซะหมด เล่ยฟานไปหยิบฉวยมาจากไหน ไยดูดีกินขาดหลานอิงอย่างเทียบไม่ติด
“จันทร์ จิระบวรธิวัชครับ เธอ...เป็นคนรักของผมเอง มาจากเมืองไทย”
“จันทร์ มาจากเมืองไทย เป็นคนรักของเล่ย” โม่ยเหยียนทวนประโยค จากเล่ยฟาน นางไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผู้เป็นแม่ถามตัวเองอย่างปากสั่น
“จันทร์ครับ นี่ป๋า ส่วน
