มันแปลก
2519 คำ
หน้านี้ไรท์ยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ
ห้องรักษาแขกวีไอพี
แมร์เฟอร์นั่งรอในห้องเงียบๆ เขากำลังมองดูรอบๆห้อง ในห้องก็เป็นเหมือนห้องพักทั่วๆไป ห้องครัว ห้องน้ำ ห้องรับแขก ทุกอย่างกั้นระหว่างกระจกใส่เท่านั้น แมร์เฟอร์ดันตัวขึ้นยืนพลางเดินไปที่กระจกใสหนาและแผ่นใหญ่มากๆ แต่คนด้านนอกไม่สามารถมองผ่านเข้ามาได้ เขาหยุดยืนมองออกไปด้านนอก
" ขอโทษนะคะที่มาสาย พอดีดิฉันติดธุระด่วนนะคะ " เสียงของหมอจิตแพทย์ที่เปิดประตูเข้ามา แมร์เฟอร์สะดุ้งเล็กน้อยพลางหันหน้ามามองหน้าของเจ้าของเสียง ซีคริสปิดประตูลงและใส่รหัสเพื่อล็อคประตูเอาไว้ เธอหันหน้ามามองคนไข้วีไอพีทันที
" ไม่เป็นไรครับ แต่คุณต้องเลทให้ผมนะครับ" แมร์เฟอร์ตอบกลับมาเสียงเรียบ พลางมองพิจารณาตามร่างกายของคุณหมอสาว ที่มีเสื้อโค้ทสีขาวตัวยาวพอดีกับเข่า กางเกงสีดำผ้าลื่น ซีคริสยิ้มหวานพลางเดินไปที่ห้องครัว เพราะเธอกระหายน้ำมากๆ เธอยืนหันหลังเปิดประตูตู้เย็นและหยิบขวดน้ำออกมารินใส่แก้วน้ำ แมร์เฟอร์มองด้านหลังของหมอสาวนิ่ง
" คุณแมร์เฟอร์ดื่มอะไรดีคะชา กาแฟ น้ำเปล่าคะ?" ซีคริสถามก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มด้วยความกระหาย
" อ๊าๆๆๆ " เสียงครางที่เผลอตัวของหมอสาว แมร์เฟอร์ถึงกับตัวแข็งทื่อ หูผึ่ง เขาขบกรามแน่นๆ พลางหรี่ตาตามองเป้ากางเกงตัวเอง
' ไอ้ลูกทรยศแค่หมอปล่อยเสียงครางหน่อยก็ตื่น มันน่าตัดทิ้งจริงๆ' ซีคริสหันหน้ามองหน้าคนไข้วีไอพี พลางยิ้มหวานเพราะเขาเงียบไม่ตอบเธอ ซีคริสขมวดคิ้วเข้าหากันพลางมองตามสายตาของคนไข้ เธอส่ายหน้าพลางถอนหายใจแรงๆ
" คุณแมร์เฟอร์หมกมุ่นเรื่องนี้มากนานแล้วใช่ไหมคะ?" ซีคริสถามเสียงหวาน พลางมองหน้าคนไข้ แมร์เฟอร์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับหมอจิตแพทย์ เขาขบกรามแน่นๆ
" คุณก็เห็นประวัติของผมตั้งแต่แรกแล้ว ว่าผมไม่ได้หมกมุ่นอะไรมาก ผมแค่อยากเป็นเหมือนผู้ชายทั่วๆไป มีเซ็กส์ปกติ ผมอยากปลดปล่อยน้ำออกจากตัวบ้างก็แค่นั้นเองครับ" แมร์เฟอร์พูดออกมาน้ำเสียงปกติ พลางค่อยๆนั่งลงที่โซฟาตัวเล็กข้างๆเขา ซีคริสมองการกระทำของคนไข้นิ่งๆ พลางคิดตามที่เขาพูด เพราะมันก็จริงตามที่แมร์เฟอร์พูด เธออ่านประวัติลับของเขาจากหมอที่รักษา เขาไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ทุกอย่างแข็งแรงดี น้ำเชื้อก็แข็งแรงดี สุขภาพก็แข็งแรงดี ซีคริสเดินมานั่งลงโซฟาตัวข้างๆเขา พลางวางแก้วน้ำเปล่าลงที่โต๊ะกลมเล็ก เธอปลายตามองหน้าของแมร์เฟอร์เล็กน้อย
" ค่ะดิฉันเห็นแล้ว แล้วคุณเคยลองช่วยตัวเองไหมคะ " ซีคริสถามด้วยความอยากรู้ แมร์เฟอร์ปลายตามองสบตบหมอสาวพลางทำหน้านิ่ง เขาต้องตอบตรงๆเหรอว่าเมื่อวานนี้เองที่เขาช่วยตัวเองครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เขาได้ระบายน้ำออก ถึงแม้จะเหมือนยังไม่หมดก็ตามเถอะ
" ลองครับ ผมลองให้ผู้หญิงหลายคนช่วยใช้ปาก มือ ร่องอกใหญ่ ร่องตรงนั้นของพวกเธอ แต่ปัญหาคืออาวุธของผมมันไม่ตื่นครับ แต่ผมไม่ได้ลองใช้ยาปลุกเซ็กส์หรอกนะครับ เพราะผมต้องการปลดปล่อยธรรมชาติ ผมต้องการมีอารมณ์แบบมนุษย์ผู้ชายคนหนึ่งควรมีกับผู้หญิงคนหนึ่งนะครับ " แมร์เฟอร์ตอบคุณหมอจิตแพทย์สาวสวยไปตรงๆและอธิบายให้เธอได้เข้าใจเขา เขาพลางหรี่ตามองปากที่มีลิปสติกสีชมพูอ่อนเคลือบเอาไว้ ซีคริสหรี่ตามองที่เป้ากางเกงสแล็คสีดำพร้อมรอยยิ้มร้ายที่มุมปาก ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืน แมร์เฟอร์แหงนคอมองหน้าซีคริสนิ่งๆ แต่เธอยังจ้องมองที่เป้ากางเกงของเขาไม่วางตา
" ขอดิฉันดูหน่อยได้ไหมคะ ?" ซีคริสถามเสียงเรียบ พลางหรี่ตาขึ้นมาสบตากับคนไข้วีไอพี พร้อมรอยยิ้มหวานเยิ้มน่าหลงใหล แมร์เฟอร์ถึงกับหัวใจเต้นแรง เลือดในร่างกายสูบฉีดพลุ่งพล่าน ลูกชายพยายามดันกางเกงออกมาตามคำขอ เขาถึงกับรู้สึกหงุดหงิดตัวเองทันที
' นี้พระเจ้ากลั่นแกล้งเขาหรอกเหรอ พระเจ้าต้องการให้เขาเป็นไอ้โรคจิตจับหมอจิตแพทย์กดเพื่อระบายอารมณ์ด้านในอย่างงั้นเหรอ '
" ขอดูอาวุธของคุณแมร์เฟอร์ได้ไหมคะ?" ซีคริสถามอีกรอบ แต่รอบนี้เธอทำหน้าออดอ้อน และทำตาปริบๆส่งให้เขา แมร์เฟอร์ถึงกับตัวแข็งทื่อ
' ซิบ ' เขาสบทคำสั้นๆในใจ พลางมองใบหน้าของหมอสาวอย่างพิจารณา
" คุณแมร์เฟอร์ไม่อยากลองสัมผัสมือนุ่มๆของหมอดูเหรอคะ หรืออยากให้อาวุธสัมผัสอย่างอื่นดีคะ?" ซีคริสถามเสียงหวาน พลางหรี่ตามองที่เป้ากางเกงของเขา เธอแกล้งกัดริมฝีปากล่างเบาๆ แมร์เฟอร์แทบกระโจนเข้าใส่หมอสาวตรงหน้าเพราะคำถามที่ล่อแหลมของเธอ เขาลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดมากๆ
" ว่าไงคะคุณแมร์เฟอร์ ?" ซีคริสยังถามคนไข้วีไอพีที่ทำหน้านิ่งๆอยู่ แต่แววตาของเขามันช่างดูเร่าร้อนและมีไฟปรารถนาเรื่องเซ็กส์ยังปิดไม่อยู่ แมร์เฟอร์ขบกรามแน่นๆ พลางหันหน้าไปมองแก้วน้ำ
" คุณหมอทำแบบนี้มาบ่อยแล้วใช่ไหมครับ ?" แมร์เฟอร์ถามหมอสาวด้วยความสงสัย เพราะท่าทางของเธอเหมือนเป็นเรื่องปกติมากๆ ซีคริสส่ายหน้าเล็กน้อย
" มันเป็นความลับของคนไข้คะ หมอคงไม่บอกหรือลงละเอียดของคนไข้คนอื่นให้คนไข้คนอื่นได้รู้หรอกนะคะ" ซีคริสตอบพลางทำหน้าเฉยๆ แมร์เฟอร์หันมามองหน้าหมอสาวพลางถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะหรี่ตาลงมองมือของหมอสาวและตรงเป้าของซีคริส
" ผม..ไม่ชอบให้มือที่จับมือของๆคนอื่นมาจับของๆผม หรือถ้าคุณจับของๆผมแล้วผมไม่อยากให้คุณไปจับของๆใครอีกเพราะผม ' หวง ของ มาก' " แมร์เฟอร์พูดออกมาตรงๆถึงเหตุผลที่เขาลังเลไม่อยากให้หมอสาวตรงหน้าจับอาวุธของเขาพร่ำเพรื่อ พร้อมกับคำพูดสุดท้ายที่เน้นย้ำให้หมอสาวได้เข้าใจว่าเขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ซีคริสยิ้มที่มุมปาก
" คุณคนเดียวที่หมอทำแบบนี้" ซีคริสตอบตรงๆ แมร์เฟอร์ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่อยากเชื่อ เพราะดูท่าทางของเธอมันเหมือนเธอทำบ่อยๆ
" ที่นี่ให้หมอดูได้หรือยังคะไอ้อาวุธที่หลับใหลของคุณ " ซีคริสถามอีกครั้ง แมร์เฟอร์มองแววตาที่แสดงออกมาว่าจริงจัง เธอไม่ได้โกหกเขาเลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกโล่งอกแปลกๆ เขาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะกลั้นใจถามด้วยความตื่นเต้น
" ครับ แล้วผมต้องทำยังไง?" แมร์เฟอร์ตอบสั้นพลางถามเหมือนเด็กประถม ซีคริสยิ้มหวาน
" ห้องน้ำอยู่ทางนั้นค่ะ คุณเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกมานะคะ ดิฉันจะรออยู่ด้านนอกเองค่ะ" ซีคริสบอกกับแมร์เฟอร์พลางเดินไปที่ห้องอีกห้อง แมร์เฟอร์มองตามหลังหมอสาวพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคออีกครั้ง แต่ลูกชายของเขานี้สิมันตื่นตัวจนเขารู้สึกปวดไปหมด
" เร็วๆนะคะ" ซีคริสหันหน้ามาพร้อมรอยยิ้มยั่วยวน และพูดเร่งให้แมร์เฟอร์ไปทำตามที่เธอสั่ง ซีคริสเปิดประตูห้องพร้อมกับเดินเข้าไปและเธอปิดประตูห้องลง แมร์เฟอร์รีบดันตัวลุกขึ้นยืน พลางรีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที
บริษัทรับเหมาก่อสร้าง
โซรัส โนรัส ฟอเมอร์ ฟอร์ซ กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานของแมร์เฟอร์ ทั้งสี่คนมองรอบห้องทำงานของเพื่อน ในห้องของแมร์เฟอร์ไม่มีอะไรเลย นอกจากโต๊ะทำงาน
" ไอ้โซ ไอ้โทไอ้ฟอ พวกมึงมาดูนี้" ฟอร์ซเรียกเพื่อนๆที่นั่งอ่านเอกสารรอแมร์เฟอร์อยู่ ทั้งสามคนรีบลุกไปที่โต๊ะทำงานของแมร์เฟอร์ที่ฟอร์ซนั่งอยู่
" ไอ้แมร์มันนัดหมอจิตแพทย์ว่ะ " ฟอร์ซบอกกับเพื่อนๆ พลางเลื่อนเมาส์ลงเรื่อยๆ
" คิวยาวมากกกกกกก นัดเป็นปีเลยมั้งเนี่ย" โซรัสพูดออกมา ทุกคนจ้องมองหน้าจอแม็คบุ๊กของแมร์เฟอร์
" มันนัดทำไมว่ะ " โนรัสฝาแฝดหน้าเหมือนโซรัสพูดออกมาเสียงแผ่วเบาด้วยความสงสัย เพื่อนๆคิดตามคำพูดของโนรัส
" มันป่วยตอนไหนว่ะ ทำไมกูไม่รู้เรื่องเลยว่ะ" ฟอร์ซแหงนหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อนๆทีละความพร้อมกับถาม ทุกคนส่ายหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้ฟอร์ซได้เข้าใจ
" พบจิตแพทย์ก็ต้องป่วยจิตสิว่ะ แล้วมันเป็นจิตอะไรว่ะ " ฟอเมอร์พูดออกมาลอยๆ ทั้งสี่คนเกิดคำถามมากมาย เพราะพวกเขาสนิทกันมากๆ แต่กับไม่รู้ว่าแมร์เฟอร์ป่วยเป็นอะไร เวลาไปเที่ยวผับของแมร์เฟอร์เอง พวกเขาก็เห็นว่าแมร์เฟอร์ควงสาวๆและก็พาสาวๆไปกินทีละสองสามคนด้วย แต่แมร์เฟอร์ปฏิเสธกินร่วมกับพวกเขา
" หรือมันอายที่ไอ้ลูกชายมันเล็กว่ะ" โนรัสพูลออกมาขำๆ เพราะเวลาอาบน้ำด้วยกันพวกเขาก็อาบและอวดกันบ่อยๆ ขนาดอาวุธเท่ากันหมด ยิ่งตอนเช้าๆยิ่งเห็นว่าอาวุธตื่นและแข็งสู้ทุกเช้า ทุกคนส่ายหน้า
" ซึมเศร้า หรือมันอาจปรึกษาหมอเรื่องที่มันไม่กล้าร่วมกับพร้อมๆกันกับพวกเราหรือเปล่าว่ะ" โซรัสถามพลางใช้ความคิดย้อนกลับไปถึงเรื่องเซ็กส์หมู่ ที่พวกเขาสี่คนร่วมเซ็กส์กับนางแบบดังคนเดียวกัน แต่แมร์เฟอร์กับปฏิเสธนั่งมองและดื่มเหล้าเฉยๆเหมือนพวกไม่มีอารมณ์ร่วมเลย
" พบจิตแพทย์ก็ต้องป่วยทางจิตสิว่ะ แล้วทำไมมันไม่มียาว่ะ" ฟอร์ซพูดพึมพำ เพื่อนๆต่างงงและใช้ความคิดที่เกี่ยวกับแมร์เฟอร์
" โทรหามันสิ?" ฟอเมอร์บอกโซรัสให้โทรหาแมร์เฟอร์ โซรัสล้วงโทรศัพท์ออกมาทันที พร้อมกับกดโทรหาแมร์เฟอร์
' หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ บลาๆๆๆๆๆ' โซรัสมองหน้าเพื่อนๆ พลางดึงโทรศัพท์ออกจากหูของตัวเอง
" มันปิดเครื่องว่ะ " โซรัสบอกกับเพื่อนๆที่มองหน้าของเขาอยู่ ทุกคนยิ่งทำหน้างงงวยไปหมด เพราะพวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าแมร์เฟอร์จะมีความลับกับพวกเขา
" แล้วไอ้ทาร์มไปไหนว่ะ " ฟอร์ซพูดออกมาลอยๆ เพราะทาร์มคือคนติดตามตัวแมร์เฟอร์ สนิทกันมากๆ
" ไปด้านนอก ไอ้แมร์สั่งให้มันไปทำธุระแทนว่ะ" โนรัสตอบให้เพื่อนๆทุกคนได้รู้เรื่อง ทุกคนมองหน้ากันด้วยความงงงวย
" นี้มันกะจะให้เป็นความลับของมันคนเดียวไม่ให้ใครรู้เลยใช่ไหมว่ะ" ฟอเมอร์พูดออกมาด้วยความสงสัย ทุกคนคิดตามและถอนหายใจแรงๆ
" ความลับและตอนนี้มันไม่ลับแล้วเพื่อนๆ " โซรัสพูดออกมาเหมือนมีแผนในใจ
" มึงจะทำอะไรว่ะ" ฟอเมอร์ถามด้วยความสงสัย พลางมองหน้าโซรัสที่มีรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มถามแมร์เฟอร์อย่างไรดี
" จับมันมัดมือมัดเท้า แล้วเอาผู้หญิงสักสี่คนรุมโทรมมันดีไหมว่ะ ส่วนพวกเราก็มองดูมันโดนข่มขืน หึหึ" โนรัสพูลออกมาเล่นๆ ขำๆ แต่เพื่อนๆไม่มีใครขำด้วยเลย เขาเลยทำหน้าขรึมลง
" มอมเมามันแล้วค่อยถามมัน" ฟอร์ซแสดงความคิดเห็นให้เพื่อนๆ
" กูว่าถามมันตรงๆไปเลยว่ะ ถ้ามันอยากบอกมันก็บอกเองแหละ " ฟอเมอร์พูดออกมาเหมือนคนมีเหตุผล แต่ในใจของเขาก็อยากทำเหมือนฟอร์ซพูด.
" คนป่วยจิตมักไม่ยอมรับว่าตัวเองป่วยนะเว้ย หรือไอ้แมร์อาจจะอายพวกเราว่ะ กูว่าพวกเราเงียบๆก่อนดีกว่าไหม " โนรัสพูดออกมา เพราะเขามาลองคิดดูให้ถี่ถ้วนแล้ว แมร์เฟอร์อาจจะยังไม่พร้อมบอกใคร หรือแมร์เฟอร์อาจจะอายกับโรคที่เป็นอยู่ก็ได้
" ก็ถูกของไอ้โนนะเว้ย กูว่าเรารอให้ไอ้แมร์มันพร้อมก่อนก็ได้ เพราะกูคิดว่ามันอาจจะยังหาทางรักษาโรคที่มันป่วยอยู่ก็ได้ " โซรัสเห็นด้วยกับโนรัส
ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทั้งสี่คนเงยหน้าไปมองที่ประตูทันที
" แมร์ขาาา มาลิต้าคิดถึงคุณจังเลยค่ะ " ประตูถูกผลักเข้ามาพร้อมกับเสียงหวาน มาลิต้าคือคู่ควงเล่นๆของแมร์เฟอร์เพื่อทำหน้าที่ๆแมร์เฟอร์จ้างมากันไม่ให้น้ำหอม ซ่าน่า และ น้ำก๊อกเข้ามาใกล้วุ่นวายในชีวิตของเขาอีก โดนมาลิต้าจะว่าหาแมร์เฟอร์ในตอนที่แมร์เฟอร์เรียกเท่านั้น เธอกับเขาไม่ได้ล่วงล้ำและเกินเลยอะไรมาก แค่เดินควงเฉยๆให้เพื่อนๆและคนอื่นไม่ต้องสงสัย มาลิต้ามองหาแมร์เฟอร์
" ไอ้แมร์ไม่อยู่ " ฟอร์ซตอบเสียงเรียบ อย่างไม่สนใจมาลิต้า หนุ่มๆในห้องไม่มีใครสนใจเธอเลย มาลิต้าปากคว่ำใส่หนุ่มๆในห้อง และเธอแกล้งไม่สนใจพวกเขา
" ไอ้แมร์มันไม่อยู่ก็มากินกับพวกเรารอก่อนก็ได้นะ สนใจไหมครับจ่ายไม่อั้นน๊าาาาา" โนรัสพูดข้อเสนอเล่นๆให้มาลิต้า เธอรีบหันมามองทันที เพราะเธอก็เบื่อรอแมร์เฟอร์แบบว่างๆเหมือนกัน มีอะไรทำข้ามเวลาก็น่าสนุกดี
" พวกนายสี่คนให้เท่าไร " มาลิต้าถามตรงๆน้ำเสียงจริงจัง ทั้งสี่หนุ่มมองหน้ากัน เพราะพวกเขาไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องบนเตียงและเขาพอจะดูออกว่าแมร์เฟอร์ควงมาลิต้าเล่นๆเฉยๆ ไม่ได้เกินเลยอะไรมากกว่าคู่ควง
" กระเป๋าแบรนด์ดังหนึ่งใบ ราคาเจ็ดหลัก " โนรัสพูดข้อเสนอเล่นๆ แต่ถ้าได้ก็ถือว่าขำๆ เพราะสี่คนหารก็แค่เศษเงินของพวกเขา มาลิต้าแกล้งทำหน้าคิดหนัก
" แต่เรื่องนี้ห้ามยอกแมร์เฟอร์เด็ดขาดนะ ฉันไม่อยากทำให้แมร์เฟอร์เสียใจ" มาลิต้าพูดข้อเสนอของเธอ หนุ่มๆมองหน้ากัน
' หลงตัวเองมาก'
" เรื่องนี้ไอ้แมร์มันจะไม่รู้เด็ดขาด " ฟอเมอร์ตอบเสียงเข้ม
' ฝันไปเถอะ ผู้หญิงเห็นแก่ได้อย่างเธอต้องโดนไอ้แมร์เขี่ยทิ้งพรุ่งนี้ เพราะหลังจากพวกเขาได้จิ้มทุกรูแล้ว' ฟอร์ซพลางคิดในใจและก็เหมือนหนุ่มๆคิดเหมือนกัน
" ที่ไหนดีคะหนุ่มๆ" มาลิต้าเอ่ยถามสถานที่ทันที เพราะเธอไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ หนุ่มๆทั้งสี่คนยิ้มที่มุมปากเจ้าเล่ห์
" ผับไอ้แมร์" ฟอเมอร์ตอบกลับไป มาลิต้ายิ้มหวาน พลางก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง
" เราไปกันเถอะค่ะหนุ่มๆ " มาลิต้าบอกกับหนุ่มๆเสียงหวาน พลางเดินออกจากห้องไปทันที
- ผู้เขียน
