ซีคริสเดินเหม่อลอย แก้มมีคาบน้ำตา เธอเดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าของ รพ. ชั้นสูงสุดชั้น 15 ซีคริสเดินไปนั่งลงตรงมุมข้างๆของประตูทางออก เธอนั่งลงกอดเข่าของตัวเอง พลางก้มหน้าลง ในหัวของเธอคิดถึงแต่ใบหน้าของผู้ชายที่เธอรัก ใบหน้าหล่อเหลาที่มีรอยฟกช้ำ
' เลิกกับน้องชายของพี่ได้ไหมคะ ถือว่าพี่ขอร้อง' คำพูดของรีโมทผุดขึ้นมาในหัวของซีคริส
' น้องชายของพี่เจ็บหนัก พี่เป็นห่วงน้องชายของพี่ ถึงแม้จะเจ็บเพราะรักแต่พี่คิดว่ามันไม่คุ้มถ้าน้องชายของพี่ต้องมาตายก่อนได้อยู่กับเธอ ' คำพูดที่แสนเยือกเย็น เหมือนมีดแหลมเสียบแทงลงที่หัวอกด้านซ้ายของซีคริส
' รู้ใช่ไหมว่าพี่รักน้องชายของพี่มากแค่ไหนและก็เหมือนพี่ชายของเธอห่วงเธอนั้นแหละ เลิกกันกับน้องชายของพี่นะ เจ็บตอนนี้แะจบตอนนี้ ดีกว่าจะต้องเกิดการสูญเสียขึ้นมานะ ' ซีคริสน้ำตาไหล ร่างกายสั่นเทา
' พี่ขอร้องนะ' คำพูดของรีโรทแต่ละคำแต่ละประโยคช่างไม่ได้แคร์คำพูดขอ
