ตรงหน้ากระจกประมาณหนึ่งทุ่ม สองสาวช่วยแต่งตัวให้กันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน วาสนามีที่ปัดแก้ม ลิปกลอส และแป้งพัฟ ที่ซื้อไว้นานแล้วแต่เพิ่งได้ใช้จริงจังคืนนี้แหละ
ส่วนน้ำมนต์ซึ่งปกติก็ไม่แต่งหน้าอยู่แล้ว เธอจึงมีเพียง ลิปกลอสแป้งเด็กแคร์กับโลชั่นและลูกกลิ้งกลิ่นอ่อนๆเท่านั้นที่ใช้สำหรับประทินผิว แต่ก็อยากช่วยเพื่อนปัดแก้มให้ดูสวยขึ้น
“คราวนี้ตาพริ้มแต่งหน้าให้น้ำบ้างนะ”
“แต่งบางๆนะ ถ้าเข้มน้ำไม่กล้าเดินออกจากห้องหรอก”
“ไม่ต้องพูดมากเลย นั่งนิ่งๆ หน้าตรง เดี๋ยวพริ้มจะแปลงโฉมให้เอง เอาให้สวยกว่าทุกคนเลย”
“ไม่เอา ขอสวยน้อยกว่าพริ้มนะ”
“มันแน่อยู่แล้วจ้ะ”
วาสนาตั้งอกตั้งใจแต่งหน้าให้เพื่อนรักให้สวยแจ่มมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยเครื่องสำอางราคาถูก ทว่าเมื่อแต่งแต้มลงไปบนใบหน้าของน้ำมนต์แล้ว มันก็ดูเลอค่าขึ้นมา น้ำมนต์ดูสวยขึ้น ดูเป็นสาว ราวกับเป็นคนละคนกับน้ำมนต์ที่เป็นแม่ค้าขายผักที่ตลา
