บทที่ 22

702 คำ

  “ไม่ว่าจะยังไง คุณก็จะไม่มีวันได้เจอดาหลา! คุณไม่เข้าใจเหรอไง? ลิลากำลังหลบคุณอยู่! เธอกำลังหลบคุณอยู่! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ตราบใดที่เธอต้องการหลบซ่อนจากคุณ คุณก็จะไม่มีวันหาเธอพบ! เหมือนกับที่เธอสามารถหนีไปอย่างเงียบๆ โดยที่คุณไม่ได้แม้แต่กลิ่น!”   ตอนนั้น สารัชรู้สึกว่าเหมือนมีบางสิ่งที่แหลมคมกำลังจี้อยู่ที่หัวใจของเขา   ทันใดนั้น ความรู้สึกโกรธ ความหนาวเหน็บ และความเสียดายก็ไหลออกมาจากส่วนที่ลึกที่สุดของหน้าอกของเขา และกระจัดกระจายไปทั่วร่างกายของเขาทุกที่!   “ดาหลา...”   สารัชพึมพำอย่างไร้สติ เมื่อเห็นดังนี้ มณฑลจึงถือโอกาสชกกลับ ซึ่งทำให้ร่างของสารัชล้มลงไปด้านข้างในทันที!   “สารัช คุณมันสารเลว! คุณหลอกเอาความรักจากผู้หญิงคนนึงแล้วก็ส่งเธอเข้าคุก! ในเมื่อคุณเป็นคนไร้ความรู้สึก แล้วทำไมคุณถึงสนใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเด็กคนนี้กับคุณคืออะไร?!”   “ปกติคุณเก่งกับการรับมือเรื่องแบบนี้นี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม