บทที่ 12
732 คำ
เป็นเวลากลางคืนในห้องส่วนตัวระดับไฮเอนด์ของสโมสร
กลิ่นไวน์แรงๆ อบอวลอยู่ในห้องขนาดใหญ่ แสงไฟในห้องนั้นสีแดงเรื่อและไม่สว่างจ้า โดยมันส่องแสงไปที่ผู้ชายและผู้หญิงทั้งหมดในห้องส่วนตัวนั้น
สาวบริการในชุดกระต่ายที่ดูเหมือนอายุไม่เกิน 17 หรือ 18 ปีกำลังถือไมโครโฟนและร้องเพลงอย่างเสน่หา เธอดูไร้เดียงสาแต่มีรูปร่างที่ร้อนแรง
ผู้หญิงคนนั้นถือไมโครโฟนไว้แน่นแล้วมองไปที่ไหนสักแห่ง เพื่อแสดงเสน่ห์ของเธอ
บนโซฟา ชายผู้มีชื่อเสียงที่กำลังดื่มไม่หยุดดูเหมือนไม่สนใจอะไรใดๆ เขาไม่แม้แต่จะชายตามองเธอ
ข้างหน้าของเขามีขวดนับไม่ถ้วน แต่ชายผู้นั้นดูไม่เมาเลย และร่างกายของเขาก็ไม่มีอาการสั่นเลยเช่นกัน
ลูกน้องของสารัชมองดูท่าทางที่ไม่สนใจใยดีของเจ้านาย ดูเหมือนว่าเขาจะหมดความสนใจในหญิงสาวทุกคนรอบตัวเขาจริงๆ
เขายกมือขึ้นและปลดเนคไทของเขา เพียงแค่การเคลื่อนไหวเล็กน้อยของเขา ก็ช่างดูเซ็กซี่และเย้ายวนมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
หญิงสาวรู้สึกถูกดึงดูด จนกระทั่งลืมร้องเพลง
เธอหยิบไวน์หนึ่งแก้วจากโต๊ะแล้วลงไปนั่งยองๆ บนพื้นช้าๆ เธอกัดริมฝีปากและพูดเบาๆ "คุณสารัชคะ ฉันขออนุญาตชนแก้วหน่อยค่ะ"
สารัชมองเธออย่างเย็นชาและพูดว่า “ออกไป”
หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่ยอมแพ้ เธอปรับเสียงและพูดเบาๆ มากขึ้น "อย่าเลยค่ะ ดื่มคนเดียวมันไม่สนุก ให้ฉันดื่มเป็นเพื่อน ไม่ดีเหรอ?"
“คุณสารัชคะ ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเถอะ...”
ผู้หญิงคนนั้นใช้มือที่อ่อนนุ่มของเธอลูบไล้ขึ้นไปที่แขนของเขาและแหย่เขาว่า “คุณสารัชคะ นอกจากดื่มแล้ว ฉันก็เต้นได้ด้วย มีการเต้นรำบนเตียงแบบนึงที่เหมาะสำหรับคนสองคนด้วยนะ… ฉันเต้นเก่งนะคะคุณสารัช อยากลองดูไหม?”
ดวงตาของสารัชปิดสนิท แล้วเหล่มองเธอ ด้วยความโกรธที่มีในดวงตาของเขา ทำให้เธอตกตะลึง
“มึงไม่เข้าใจเหรอไงว่ากูบอกให้ออกไปจากที่นี่! ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นกูจะให้มึงไปบริการคนพวกนั้นทั้งคืน!
ความโกรธอย่างกะทันหันเกือบทำให้กระต่ายสาวเสียน้ำตา ดวงตาของชายผู้นั้นแดงก่ำ และน่ากลัวราวกับปีศาจ!
เธอร้องไห้และวิ่งหนีไปทันที!
"เ**้ยเอ๊ย!"
สารัชยังคงรู้สึกโกรธ เขาจึงปาแก้วในมือลงพื้น พร้อมทำเสียงเกรี้ยวกราด
เขาคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอย่างบ้าคลั่งตั้งแต่เมื่อวาน ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพเธอทั้งตอนที่เขาหลับและตื่นขึ้น ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็เห็นหน้าเธออยู่ในหัวตลอด!
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่สารัชต้องสูญเสียเพราะความไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้และความโกรธ!
แต่ตอนนี้ สิ่งที่น่าหนักใจยิ่งกว่าคือแม้ว่าเขาจะไปที่บาร์ เขาก็ยังไม่สามารถระงับความปรารถนาที่มีต่อลิลาได้!
เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมารบกวนชีวิตของเขาอีก!
......
สองวันต่อมา
เมื่อผู้ช่วยนำเอกสารมาให้ สารัชกำลังเอนตัวอยู่บนเก้าอี้และพักสายตาด้วยการหลับตา
เมื่อได้ยินเสียงประตู เขาก็ลืมตาขึ้นทันที
“คุณสารัชคะ นี่คือประวัติการรักษาที่เกี่ยวกับการผ่าตัดของคุณเจนค่ะ” ผู้ช่วยยื่นเอกสารให้
สารัชรีบเปิดมันและพบว่าประวัติการรักษามีรายละเอียดเยอะ ทั้งประวัติทางการรักษาในอดีตของเจน และประวัติครอบครัวอีกด้วย ทั้งหมดถูกสืบค้นอย่างถี่ถ้วน!
เขามองไปที่ลายเซ็นสำหรับการผ่าตัดปลูกถ่ายไต มันเป็นลายมือของเธอจริงๆ
และสารัชก็เห็นว่ามีหัวข้อจุดประสงค์ของการปลูกถ่ายอวัยวะด้วย!
เขาขมวดคิ้วและรู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกหินก้อนใหญ่ขวางเอาไว้
ประวัติการรักษาของผู้หญิงทั้งสองคนนี้มีความคล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาดใจ...
ใครกันแน่ที่โกหกเขา?
สารัชกำเอกสารไว้แน่น จนข้อที่นิ้วลั่นและตาหรี่จนปิดลง
- ผู้เขียน
