@สามสิบนาทีต่อมา
อิงฟ้านั่งมองเขาอยู่ห่างๆอย่างระแวงระวังหลังจากที่เธอเริ่มนิ่งเพราะคำอธิบายของเขาแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอวางใจแต่เธอเหนื่อยที่จะร้องไห้และต่อปากต่อคำกับเขา
ตอนนี้อีกฝ่ายก็ไม่ยอมกลับไป เขายังเช็ดเหงื่อตัวเองไปด้วยเพราะชุดของเขาและห้องของเธอมันไม่ไปด้วยกัน ความอบอ้าวที่ร้อนสำหรับเขาแต่เธอชินเสียแล้ว
"คุณกลับไปได้แล้วค่ะ"
"ฉันจะเอาเธอไปด้วยอิงฟ้า"
"ไม่ค่ะ ฟ้ายังไม่พร้อม" ขอเวลาให้เธอทบทวนอะไรบางอย่างเสียก่อน เธอเพิ่งเสียใจมาหมาดๆมันยังเร็วเกินไป และไม่แน่ใจว่าแค่คำหวานที่ใช้หว่านล้อมเธอหรือไม่ เธอไม่อยากเสียใจอีกแล้ว
"แล้วเมื่อไหร่ฉันจะรอ สองหรือสามชั่วโมง"
"ไม่ค่ะ ไม่ใช่วันนี้"
"อิงฟ้า.."
"ถ้าหากคุณยังยืนยันว่าต้องการฟ้าจริงๆขอเวลาฟ้าหน่อยนะคะ คุณก็รู้ว่าฟ้ามองคุณแบบนั้นไปแล้ว"
มาวินก็นิ่งไป เขาคงทำแบบนี้กับใครจนชิน ก็พวกสาวๆที่ผ่านมาเขาไม่เห็นว่าหลังจากที่เสร็จงานพวกเธอจ
