[18] ไม่อยากใช้กำลัง

1213 คำ

มาวินเดินออกจากห้องข้างๆห้องหลักของตัวเองในสภาพผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบเอวสอบเอาไว้ผืนเดียวอย่างเมื่อวาน เดินโชว์ซิกแพคที่บ่งบอกว่าเขาดูแลมันมาเป็นอย่างดี แต่ยามเช้าแบบนี้และชายหนุ่มใบหน้างัวเงียเพราะเพิ่งตื่น เขามีประชุมสิบโมงเช้าจึงจำใจต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังเหนื่อยล้า ชายหนุ่มนวดไปตามลำคอพลางเปิดประตูห้องเข้าไป ".." แต่ความรู้สึกที่สัมผัสได้มันเงียบแปลกๆ หรือจะไปเรียนแล้วมาวินคิด ใช่สิเขาลืมไปเลยว่าอิงฟ้าหากมีเรียนหญิงสาวต้องเข้ามอก่อนเก้าโมง เขาลืมได้ยังไงกัน แต่เธอไปยังไงล่ะหรือเมธีลูกน้องของเขามารับ เพราะเขาเคยคุยกับเธอเอาไว้แล้ว แต่เพื่อความแน่ใจเพราะเขาเป็นคนที่รอบคอบ มาวินเดินไปหยิบมือถือที่ลืมเอาติดมือไปนอนอีกห้องด้วย ยกขึ้นมาต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที (ครับนาย) "อิงฟ้าไปเรียนหรือยัง" (ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เธอไม่ได้ไปพร้อมนายเหรอ) "เปล่า กูเพิ่งตื่น ตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม