ตอนนี้เป็นเวลากว่าสี่ทุ่มแล้ว มาวินผู้ซึ่งยังต้องนั่งดูงานอีกทีด้วยตัวเองเพื่อความเรียบร้อย ตามจริงแล้วเขาจะให้แค่เลขาทำแล้วเมธีตรวจก็ได้ แต่เขาก็อยากช่วยลูกน้องอีกแรง เลยต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอยู่อย่างนี้
คนตัวสูงลุกจากโต๊ะทำงานได้ก็เดินเข้าห้องนอนทันที ไม่ลืมที่จะตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนขึ้นเตียงนอน แต่ต้องชะงัก เมื่อร่างเล็กของใครคนหนึ่งนอนแผ่หลาบนเตียงนอนราวกับเป็นเจ้าของคนเดียว แบบนี้เขาจะนอนยังไง
"อิงฟ้า" มาวินสะกิดไปที่แขนเรียวที่แผ่ออกกว้าง มองใบหน้าหวานหลับตาพริ้ม
"อิงฟ้า" คราวนี้เขาสัมผัสแก้มเนียนเบาๆ เธอก็ยังนอนนิ่งอยู่ดี เขาไม่รู้ว่าเธอจงใจทำแบบนี้หรือเป็นคนละเมอนอน บอกเลยถ้าเขาจับได้เขาจะไม่ออมมือ
มาวินก็อุ้มอิงฟ้าให้ขยับไปนิดหนึ่งเพื่อที่เขาจะได้เข้ามานอนเหมือนกัน ยื่นมือไปปิดโคมไฟที่หัวเตียงลงแล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
คนที่หลับก็หลับเลยคงไม่มาคิดอะไรมาก จะว่า
