"อิ่มแล้วใช่ไหม เมื่อเห็นอิงฟ้ารวบช้อนแล้ว"
"ค่ะ"
"อืม ทีนี้ฉันคงต้องขอเข้าเรื่องเลยแบบจริงจัง"
".."
ร่างสูงพอที่จะเข้าเรื่องจริงจังเขาก็มีมาดผู้บริหารเข้ามาทันที ไม่มีเรื่องล้อเล่น ไม่มีแววตาที่ดูอ่อนโยน มีแต่ความจริงจังจนอิงฟ้ากลัวไปหมด เขาจะเรียกร้องอะไรอีกแล้วล่ะ เธอไม่มีให้เขาหรอกนะ
"นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอต้องอยู่ที่นี่"
"ได้ไงคะ!"
"อันนี้ฉันไม่ได้ถามแค่บอก และเธอควรจะฟังให้จบ" ใครมันจะไปทนฟังจบ เอาแต่ใจตัวเอง บ้าอำนาจที่สุด
"หึ" เขาเห็นจมูกหุบเข้าหุบออกอีกทั้งมันเริ่มแดง คงจะสวดเขาในใจไปแล้ว
"เธอสามารถไปเรียนได้ ฉันจะเป็นคนไปส่งเอง" เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งนิ่งไม่พยักหน้ารับ "ไม่เข้าใจหรือไง"
"ไม่เข้าใจได้ด้วยเหรอคะ" แสดงว่ายอมรับสินะ
"แล้วหากว่าเรียนเสร็จฉันไปรับต้องเจอเธอรออยู่ก่อนเลย เราจะกลับมาพร้อมกันทุกวัน"
"ได้ไงคะ บะ..บางครั้งฉันก็มีกิจกรรมต่อ งานกลุ่มต่างๆ"
"
