ของเล่นชิ้นใหม่ของนายใหญ่ #1
960 คำ
เสียงแจ้งเตือนข้อความจากแชตน่ารำคาญเสียจนจานีนต้องปิดเสียงแจ้งเตือนเอาไว้ เธอตอบตกลงไปแล้วว่าจะไปหาตามนัด ไม่รู้อีกฝ่ายจะย้ำคิดย้ำทำอะไรนักหนา จานีนมองสำรวจตนเองผ่านเงาสะท้อนในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
ขาเรียวชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ารูมเมตตื่นแล้ว มอนเน่นั่งอยู่บนเตียงมองตรงมาทางเธอพร้อมเลิกคิ้วถาม
“จะไปไหนแต่เช้า”
“หนูนีนมีธุระนิดหน่อยน่ะ ไปก่อนนะ” จานีนบอกด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่พยายามให้ไม่มีพิรุธที่สุด ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง เวลานัดคือสิบโมงครึ่ง แต่เพราะสถานที่นัดอยู่ไกลจากอะพาร์ตเมนต์ค่อนข้างมาก จานีนเลยต้องออกก่อนเวลาเกือบสองชั่วโมง
พอเดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงโวยวายจนฟังไม่ได้ศัพท์ของกลุ่มคนดังมา บางครั้งก็ปะปนด้วยเสียงร้องไห้ จานีนยืนมองเห็นคนมุงอยู่กันเต็มบริเวณชั้นหนึ่งที่เป็นห้องสำหรับเก็บของ แทบมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
นอกจากคนอื่น ๆ ในอะพาร์ตเมนต์ที่จานีนพอจะคุ้นหน้าก็ยังมีชายชุดดำอีกสามสี่คน หนึ่งในนั้นคือมาร์ต เลยทำให้อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” จานีนถามเมื่อพี่สาวคนหนึ่งที่อยู่ชั้นสามเดินออกมาจากวงล้อม สีหน้าของเธอไม่ค่อยสู้ดีนัก
“เจนมันเสพยาเกินขนาดเลยช็อกตาย ปล่อยให้พวกคุณ ๆ เขาจัดการเถอะ อย่าไปสนใจเลย” อีกฝ่ายบอกแค่นั้นก่อนจะเดินจากไป จานีนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เมื่อชะเง้อมองไปยังที่เกิดเหตุก็เห็นปลายเท้าของร่างหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น ก่อนที่มาร์ตและชายชุดดำอีกสองคนจะช่วยกันคนอื่น ๆ ออกไป จากนั้นก็นำผ้าขาวมาคลุมร่างของคนตายไว้
ทุกอย่างดูแปลกไปหมดในความคิดของจานีน มีคนตายแต่กลับไม่แจ้งให้ใครรู้ และเคลื่อนย้ายศพด้วยตนเอง สาเหตุการตายเกิดจากการใช้สารเสพติดเกินขนาด ทว่าทุกคนทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ
จานีนเก็บความสงสัยทุกอย่างเอาไว้ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น
……
พอได้รับรายงานจากบอดีการ์ดส่วนตัวทำให้เลโอนาร์โดหัวเสียไม่น้อย เขาย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้ระวังเรื่องการใช้ยา อย่าให้มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น แต่นี่ถึงขนาดมีคนตายแล้ว แม้จะเป็นแค่เด็กในร้านคนหนึ่ง แต่ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงข้างนอก มูนไลต์พาเลซจะต้องโดนเพ่งเล็งแน่
หลังจากมาร์ตเข้ามารายงานเขาถึงบ้านว่าจัดการกับศพเรียบร้อยแล้ว ก็กำชับทุกคนที่รู้เห็นอย่างเด็ดขาดว่าห้ามใครพูดถึงเรื่องนี้
“มึงเอายาอะไรให้มันกิน ทำไมถึงขั้นตายได้” เลโอนาร์โดถาม ขยี้บุหรี่ลงในจานรองเพื่อดับมันด้วยความหงุดหงิด
“ยาตัวที่เรากำลังทดลองอยู่ครับนาย ผมทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง แต่ยามันแรงเลยทำให้ติด เจนมันเลยแอบเข้าไปเอายาเอง”
“เวรเอ๊ย!”
บอดีการ์ดหนุ่มได้แต่ก้มหน้าเมื่อเจ้านายขว้างจานรองบุหรี่เข้ากับผนังจนแตกกระจาย รู้ดีว่านายใหญ่คงจะโกรธมากเพราะเห็นว่าเจนดูไร้พิษสงมากที่สุด หัวอ่อนและว่าง่าย เลยไว้ใจให้เป็นคนคอยดูแลชั้นหนึ่ง สินค้าตัวใหม่ที่กำลังจะผลิตก็ใช้เธอเป็นคนทดลอง แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าฤทธิ์ของมันจะแรงจนถึงขนาดทำให้ติดง่ายหลังจากลองไปเพียงครั้งเดียว จนแอบเข้าไปในห้องและใช้ยาด้วยตนเอง
เช้านี้มีเด็กคนหนึ่งโทรศัพท์รายงานกับมาร์ตว่ามีเพื่อนหายไปตั้งแต่เมื่อคืนเลยออกตามหากัน จนมาพบประตูห้องชั้นหนึ่งเปิดแง้มไว้จึงพากันเข้าไปดูและพบร่างของเจนอยู่ในนั้น เมื่อไปถึงมาร์ตก็เข้าไปสำรวจในห้องอีกทีพบว่ามียาบางส่วนหายไป มาร์ตทำงานตรงนี้มานาน เพียงเห็นสภาพศพของเจนก็รู้แล้วว่าเกิดจากการใช้ยาเกินขนาด
“เปลี่ยนกุญแจห้องทั้งสองชั้นและหาคนที่ดูไว้ใจได้มากกว่านี้” เลโอนาร์โดบอก ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วก็ต้องหาทางแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด
“รับทราบครับนาย”
“หาคนมาแทนเจนด้วย เลือกคนที่พูดง่าย ๆ คราวนี้ดูให้มันดี ๆ หน่อย ขนาดเจนที่มึงบอกว่าใสซื่อยังหาเรื่องจนตายห่าในโกดังกู” ชายหนุ่มกำชับอีก มาร์ตรับคำก่อนจะเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่นานก็เอ่ยขึ้นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“เด็กใหม่ที่ชื่อจานีนก็ไม่เลวนะครับนาย คนนี้ดูจะพูดง่ายจริง ไม่น่าจะกล้าแข็งข้อ”
เลโอนาร์โดลูบคางตนเองอย่างครุ่นคิด ใบหน้าของสาวน้อยที่อยู่กับเขาตลอดทั้งคืนฉายชัดเข้ามาในหัว แต่พอตื่นเช้ามาก็ไม่เจอแล้ว ไม่รู้ว่าแอบกลับไปตอนไหน จะว่าไปแล้วสิ่งที่มาร์ตพูดมาก็ไม่เลวเลย จานีนดูจะควบคุมง่ายที่สุดในบรรดาเด็กๆ ที่มีอยู่ตอนนี้
“ไว้ฉันจะคุยกับเด็กมันเอง” เลโอนาร์โดพูด ก่อนจะจุดบุหรี่มวนใหม่ขึ้นสูบ
- ผู้เขียน
