กลับไปดูแลแม่กับน้องเป็นระยะๆ ซึ่งกันย์ก็อนุญาตและเข้าใจถึงความจำเป็นในข้อนั้น
“ถ้างั้นคราวนี้คุณจะอยู่ทำงานกี่วันก็แล้วแต่คุณสะดวกนะครับ ว่าแต่ตอนนี้ ถ้าหายเหนื่อยกันแล้ว ผมขอพาไปเที่ยวชมรีสอร์ตให้ทั่ว มีหลายมุมที่ผมอยากเก็บความทรงจำเอาไว้ด้วยภาพสีน้ำ อย่างเช่นซุ้มประตูทางเข้ารีสอร์ต น้ำตกเล็กๆที่อยู่หลังเกาะ สวนดอกไม้ สระว่ายน้ำ จุดชมวิวและอีกหลายๆที่ สักครู่คุณจะได้เห็น”
กล่าวจบ ชายหนุ่มก็หยัดร่างสูงโปร่งขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวนำหน้ามินตราและเพื่อนไปยังรถโฟล์คกอล์ฟที่จอดรดอยู่ตรงถนนโรยกรวด ด้านหน้ารีสอร์ท มีลุงชุ่มนั่งยิ้มกว้างจนแลเห็นไรฟันขาวๆ ประจำอยู่ในตำแหน่งคนขับ
“เดี๋ยวผมขับเองครับลุง” ชายหนุ่มร้องบอกลุงชุ่ม
“เอางั้นรึคุณหนู” ลุงชุ่มเป็นห่วง นึกถึงเส้นทางบางช่วงบางตอนของรีสอร์ตที่มีทั้งความสูงชัน ลาดสลับไปตามเนินดินเตี้ยๆและทางแคบๆซึ่งชายหนุ่มอาจจะไม่คุ้นชินเท่าหัวหน้าคนงานอย่าง
