เดินมาถึงชั้นล่างฉันก็ต้องกะพริบตาปริบ ๆ แล้วมองให้ชัดอีกครั้งเมื่อเห็นน้องชายตัวเองนั่งบนตักยูโร แถมมือเจ้าของตักยังโอบกอดตัวน้องชายฉันไว้เสียแน่นเชียว เด็กผู้ชายสมัยนี้มันเล่นถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนี้เลยเหรอ
“มาทำไมวะไอ้น้องชาย” นายฟีฟ่าตะโกนถามน้องชาย นั่นทำให้เจ้านายรีบกระโดดลงจากตัวเพื่อนรักทันที
ฉันจ้องหน้าเจ้านายตั้งคำถามผ่านทางสายตา ไอ้น้องชายตัวเล็กเห็นแล้วก็หลบตาเอาแต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
“ก็เจ้านายชวนมาอ่ะ ไม่ได้คิดถึงมึงเลยสักนิด” ยูโรยักคิ้วกวน ๆ ถอดแบบความเป็นแบดบอยออกมาจากพี่ชายเป๊ะ ๆ อีกหน่อยคงเป็นเสือผู้หญิงเหมือนกันแน่นอน
“อะไร ๆ ก็เจ้านาย กูว่ามึงเชื่อฟังเจ้านายมากกว่าป๊าม๊าและกูซะอีกนะเนี่ย”
“แหงล่ะก็มันน่ารักขนาดนี้ ไม่เคยบ่น ไม่เคยด่า ไม่เคยบังคับ มีแต่งอนเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง” คนตอบยิ้มรับอย่างเต็มใจ หันไปมองน้องชายฉันพลางยกมือขึ้นยีผมเล่นอย่างเอ็นดู
“มึง
