เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
727 คำ
ดวงใจองครักษ์เถื่อน
ตอนที่ 3
(เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว)
"งานเข้าแล้วไง เสด็จพ่อทำไมทำกับลูกสาวแบบนี้....จาห์เนียก็ไม่รู้ไปไหนไม่สนใจพี่สาวเลยสักนิด ฮึ้ย!!" สบถเสียงกร้าวเมื่อไม่ได้ดั่งใจ พาลไปยังน้องชายที่ไม่รู้ไปอยู่หนแห่งไหน
"เดี๋ยวกระหม่อมจะให้พี่เลี้ยงเอาโอสถมาถวาย" ฮะมีสที่ยืนมองเอ่ยขึ้นอย่างอาสา เมื่อก่อนหน้าเห็นว่าองค์หญิงนั้นบอกไม่สบาย มีอาการปวดหัวจากความเครียดในการซ้อมการแสดง
"จะเอามาทำไมล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เพราะนายคนเดียวเลยฮะมีส ที่ทำให้มันวุ่นวายแบบนี้ ทำให้เสด็จแม่กับเสด็จพ่อ ต้องตำหนิเราแค่ไม่เปิดประตูทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย ไอ้คนป่าเถื่อน" องค์หญิงจัสทีน่าหันมาต่อว่า ด่าทอองครักษ์ฮะมีสที่ยืนหน้านิ่ง คอยเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ขององค์หญิงจอมแก่น
"ก็กระหม่อมได้ยินเสียงองค์หญิงกรีดร้อง..." ฮะมีสเอ่ยขึ้น ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเกิดจากความห่วงใยทั้งนั้น แต่มันกับสร้างความไม่พอใจแก่องค์หญิงจัสทีน่าเสียอย่างนั้น
"ร้องเพลงไม่ได้หรือไงล่ะ" หล่อนแย้ง
"ร้องเพลง?" และเขาก็ต้องย้อนถามเพื่อย้ำชัด ว่านั่นคือการร้องเพลงตามที่องค์หญิงว่าจริงหรือ?
"ก็ใช่ไง" หล่อนยืนยันเสียงแข็ง สายตาจ้องมองหน้าฮะมีสอย่างเชือดเฉือน
"ร้องอย่างกับเจ็บตัว ใครจะไปคิดว่าร้องเพลงกันพ่ะย่ะค่ะ" ฮะมีสเอ่ยขึ้น เป็นใครที่ได้ยินก็คงเห็นตามกับหัวหน้าองครักษ์เช่นกัน
"นี่จะบอกว่าเราร้องเพลงห่วยแตกงั้นสิ" องค์หญิงจัสทีน่าว่าขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์หมาย เดินดุ่มเข้าไปใกล้ แล้วหยุดยืนตรงหน้า เอ่ยวาจากระด้างใส่หน้าฮะมีสอย่างไม่คิดเกรงกลัว แม้ตัวจะเล็กกว่าทว่ากับใจใหญ่ยิ่งนัก
"กระหม่อมเปล่าพ่ะย่ะค่ะ" และก็เป็นฮะมีสที่หลบสายตา เพราะว่าไม่อยากมีปากเสียงกับองค์หญิง เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาเถียงต่อคำให้ตายก็ไม่มีวันเอาชนะได้ แม้จะมีเหตุผลมากมายก็ตามที
"จะเปล่าอะไร ก็สื่ออยู่ว่าเป็นแบบนั้น นายนี่มัน มัน วุ้ย! ไม่ได้ดั่งใจเอาเสียเลย...จะไปไหนก็ไป รำคาญสายตา" องค์หญิงจัสทีน่าแสดงวาจาหงุดหงิดใส่ ก่อนจะเอี้ยวตัวหันหลังให้แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เทียบเทียมกุลสตรีนั้นหามีไม่ แก่นแก้วยิ่งกว่าผู้ชาย จนทำให้คนรอบกายนั้นปวดหัวไปตาม ๆ กัน
"แต่ว่าท่านเชคฮให้กระหม่อมเฝ้าดูองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ" ฮะมีสชี้แจงตามหน้าที่อันได้รับมอบหมาย ทว่านั่นกับทำให้องค์หญิงจัสทีน่ากลอกสายตามองบน แม้จะนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ท่านอนที่ไม่พิสมัย ทำเอาฮะมีสนั้นต้องหันมองไปทางอื่น
"นี่ท่านหัวหญ้า เอ้ย! หัวหน้าองครักษ์ ฉันไม่หนีไปไหนหรอกนะคะ จะนอนพักในห้องนี่แหละ เข้าใจไหมคะ คะ คะ" องค์หญิงจัสทีน่าดีดตัวลุกนั่ง แถมยังให้คำตอบอย่างยียวน เปล่งเสียงสะท้อนประหนึ่งเอคโค่จนดังก้อง ทำให้ฮะมีสนั้นต้องขบฟันแน่นอย่างควบคุมอารมณ์ที่มี ความภักดีก็มีแต่นี่ก็ยากนักจะควบคุมได้ บางครั้งการอยู่ใกล้องค์หญิงจัสทีน่าก็ทำให้เขาปวดหัว จนต้องพึ่งยาแก้ปวดเลยทีเดียว
"กระหม่อมจะเฝ้าอยู่ด้านนอกพ่ะย่ะค่ะ" ฮะมีสบอกกล่าว ก่อนจะเอี้ยวตัวหันหลังตั้งท่าเดินออกจากห้องไป
"จะเฝ้าไหนก็เรื่องของนาย จะไปเฝ้าที่ดาวอังคารก็เชิญตามสบาย...อย่าลืมซ่อมประตูให้เราด้วย" องค์หญิงว่าขึ้น กวนประสาทองครักษ์ไม่หยุดหย่อน ตอนสั่งก็ช่างเอาแต่ใจ แต่ตอนไหนที่ยียวนก็ทำเอาฮะมีสอยากจะตายวันละสิบรอบ ได้แต่เดินส่ายหัวและถอนหายใจอย่างระอาออกจากห้องไป
เป็นทุกอย่างให้องค์หญิงแล้วจริง ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งช่างซ่อมประตู
--------------
- ผู้เขียน
