ผมมองลงยังชายหาด ตอนนี้เห็นไอ้เด็กเวรเดชากรณ์อะไรนั่นกำลังรุ่มร่ามกับคนตัวเล็ก ผมจึงไม่รีรอที่จะวิ่งลงไปแล้วใช้สองตีนถีบมัน
“ทำเหี้ยไรกับเมียกู” หลังจากถีบมันจนล้มลงผมก็ถามขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะตอนนี้ข้อมือน้อยๆของเลิฟแดงขึ้นสีเพราะแรงบีบของไอ้เวรนี่
“เฮียปั้น” เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้นพร้อมกับตัวของเธอที่เดินเข้ามาเกาะแขนของผม
“กูถามว่ามึงทำอะไรเมียกู” ผมตวาดเสียงดังลั่นจนคนรอบข้างเริ่มหันมามองและให้ความสนใจ
“ผมเห็นพี่เขาเดินคนเดียวเลยเข้ามาทัก” ไอ้เดชากรณ์พูดขึ้นพร้อมกับยันตัวเองให้ลุกขึ้น
คิดไว้แล้วไอ้เวรนี่ไม่น่าไว้ใจยังไงก็เป็นแบบนั้นเลยจริงๆ กล้ามายุ่งกับคนของผมก็ถือว่ามันเริ่มเปิดศึกแล้ว ถ้ามาคุยดีๆก็ไม่อะไรหรอกแต่มีสิทธิ์อะไรมาทำคนของผมเจ็บตัวแบบนี้
“แล้วจับแขนเมียกูทำเหี้ยอะไร” ผมถามขึ้นอีกครั้งเพราะยิ่งเห็นรอยแดงที่แขนก็ยิ่งหงุดหงิด
ผมดูแลของผมมาอย่างดีไม่เคยทำร้ายเว
