ภายในถ้ำเย็นเฉียบแห่งหนึ่งที่เดิมทีมันช่างเย็นเยียบมากมายอยู่แล้ว แต่บัดนี้นั้นกลับเย็นยะเยือกจนจับขั้วหัวใจไปถึงไหนต่อไหนระหว่างบุคคลทั้งสองที่กำลังนั่งหันหลังให้กันอยู่ตรงกำแพงถ้ำแห่งนี้
บุคคลทั้งสองนี้กำลังนั่งกลัดกลุ้มครุ่นคิดจนเนื้อตัวสั่นสะท้านด้วยอารมณ์รัญจวนที่ยังไม่มอดดับได้ดีสักเท่าไหร่นัก
เฉินเจียวเหมยนั้นหลังจากที่ระลึกได้แล้วว่านางลืมสรรพคุณสำคัญของสมุนไพรตังกุยไปอย่างไม่น่าให้อภัย นางจึงทำได้เพียงนั่งร้องไห้หน้าตาบวมปูดน้ำตาเปื้อนเปรอะจนน่าสงสารอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับจ้าวจิ่นหลง นางผิดพลาดอีกแล้ว นางผิดพลาดได้ตลอด กับบุรุษผู้นี้ น่าชังนัก!
จ้าวจิ่นหลงนั้นยังคงไม่เข้าใจอันใดกับเฉินเจียวเหมยเอาเสียเลย หากนางต้องการจะร่วมรักกับเขา ทำไมนางไม่บอกกับเขาดีๆ ไยนางต้องทำเยี่ยงนี้ นางหลอกให้เขากินสมุนไพรปลุกกำหนัดทำไม แล้วอย่างนี้ เขาจะปล่อยให้นางหลุดรอดสายตาของเขาไปได้อย่างไร เขาจ
