ตอนที่ 9 (1)

830 คำ

9 “รู้แล้วน่า กำลังจะออกไปแกอย่าเร่งให้มากได้ไหม” บอกกลับปลายสายขณะหยิบเอาไนกี้เน่าคู่เดียวที่มีมาใส่ พีระโทรมาเร่งยิกๆ ตั้งแต่เช้าตรู่บอกคิดถึง คิดถึงมากก คิดถึงโอเวอร์ที่สุดในสามโลก อยากเจอหล่อนก่อนคืนนี้เพราะไม่แน่ว่าอาจไม่มีเวลาเทคแคร์ ‘ก็เร่งไว้ก่อนไงเผื่อเวลาแกแต่งตัวประทินผิว ฉันเป็นผู้ชายอาบน้ำแป๊บๆ แต่งตัวก็ออกไปข้างนอกได้แล้ว’ “เผื่อเวลาอะไรของแกฉันแต่งตัวเสร็จแล้วมานี่ไม่มีเสื้อผ้าเลยนี่กะจะให้แกซื้อชุดสวยรองเท้าสักคู่กับกระเป๋าเก๋ๆ ให้สักอย่างละชิ้นสองชิ้นขนหน้าแข้งแกคงไม่ร่วงใช่ไหม” ‘งกชะมัดเล้ยยย ข่าวว่าเล่นหุ้นนี่หว่ากำไรหดหรือไง’ ปลายสายว่าแล้วหาวนอนหวอดๆ เหมือนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาทั้งคืน แถมยังมีเสียงใครไม่รู้ครางงึมงำอีกด้วย ฟังหูข้างเดียวยังรู้เลยว่าพีระหอบผู้หญิงไปนอนกกด้วยบนเตียง แหวะ! ไอ้เพื่อนสำส่อน “เออ ก็เล่นสวยๆ เฉยๆ มีปัญหาอะไรกับชีวิตฉันมากมายวะ แล้วนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม