ลวงหัวใจให้ไกลรัก.

ความแค้นเก่าแต่การชำระแค้นเพิ่งเริ่ม

หลังจากที่อุณารินทร์แน่ใจว่ากษิราคือลูกของคนที่ทำให้เธอช้ำใจ คนที่เธอตราหน้าว่าทรยศหักหลังเธอทั้งที่จริงความแค้นนี้ล้วนแล้วแต่เกิดจากตัวของอุณารินทร์เองทั้งสิ้น

นับตั้งแต่วันที่เจอกับกษิรา อุณารินทร์ก็เหมือนไฟสุมอกอีกครั้ง ความรู้สึกโกรธแค้นชิงชังวนเวียนสลับกับแผนการเข้ามาในหัวของเธอไม่หยุด

"ตาลันทร์ ลูกจะพาแม่ษิ เอ้ยหนูษิ มาเริ่มงานที่บริษัทเราเมื่อไรจ๊ะ"

"อาทิตย์หน้าครับคุณแม่ ผมให้ษิเข้าไปเตรียมตัวซื้อชุดทำงานก่อน คุณแม่ไม่ติดอะไรใช่ไหมครับ" ศษิลันทร์ย้อนถาม

"ไม่นี่จ๊ะ เมื่อไรก็เมื่อนั้น แต่แม่ว่าแม่ก็อาจจะเข้าบริษัทไปพร้อมๆกับพวกลูกนะ จะได้แวะไปฝากฝังพวกพนักงานเอาไว้เสียหน่อย"

"ฝากให้ช่วยหรือฝากให้ใช้งานพวกผมครับ" ศษิลันทร์แซว

"แหมตาลันทร์ก็ ก็ต้องให้ช่วยๆสอนงานน่ะสิ"

"ไม่ต้องห่วงนะครับคุณแม่ ผมทำงานเต็มที่ไม่ใช้เส้นสายใดๆครับผม"เขาตอบหนักแน่นการันตีว่าเขาและกษิราได้เรื่องได้ราวแน่นอน

..........................................................................................................................................

เมื่อถึงวันแรกของการเริ่มงานศษิลันทร์แวะไปรับกษิราที่ร้านของพ่อแม่เธอแต่เช้าเพื่อไปทำงานด้วยกัน

"ษิไปก่อนนะคะ คุณพ่อคุณแม่"

"จ้ะ แม่ฝากษิด้วยนะลันทร์" ภัทรทิมาฝากฝังและมองตามรถที่แล่นออกไปด้วยรอยยิ้มคาดหวังว่าลูกสาวจะเจอแต่เรื่องดีๆ

ณ บริษัท อุณารินทร์ สยาม เอสเตท จำกัด

บริษัทนี้เป็นบริษัทที่อุณารินทร์สืบทอดต่อมาจากทัศนัยผู้เป็นพ่อ ด้วยความเก่งและบารมีของพ่อจึงทำให้อุณารินทร์แค่เพียงสานต่อ เธอได้บารมีและสายป่านมาจากคุณพ่อรวมถึงสามีเธอที่เสียชีวิตไปแล้วเคยมาช่วยบริหารครั้งเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ถึงสามีเธอจะเสียไปแล้วแต่เธอก็ยังคงรักษาคอนเนคชั่นต่างๆเอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่นคงเป็นเพราะเธอค่อนข้างรวยใครต่อใครจึงอยากที่จะคบค้าสมาคมด้วย เรียกได้ว่าเธอเป็นคนที่มีคนรู้จักมากมายและมีเส้นสายเยอะเลยทีเดียว

เมื่ออุณารินทร์ เดินเข้ามาที่โถงล็อบบี้ของบริษัทพนักงานที่เดินผ่านต่างหยุดทำความเคารพเธอ

"ตาลันทร์มาถึงหรือยัง" อุณาริณทร์ถามรีเซฟชั่นที่ล็อบบี้

"ยังเลยค่ะ" พนักงานตอบ

"เดี๋ยวช่วยโทรแจ้งให้คุณนิรามาพบฉันด้วยนะ" เธอสั่งพนักงานแล้วเดินขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้องทำงาน

"ก็อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดัง

"สวัสดีค่ะคุณอุณารินทร์ วันนี้มาบัญชาการเองเลยหรือคะ" นิราผุ้ช่วยคนสนิทของอุณารินทร์เปิดประตูเข้ามาได้ก็ทักทาย

"ใช่ วันนี้ลูกชายจะมาเริ่มงานวันแรกกับเพื่อนของเขา เลยจะมาฝากฝังอะไรเธอหน่อย" อุณารินทร์ตอบแบบมีนัยสำคัญ

"ถึงไม่ฝากนิก็ดูให้เป็นพิเศษอยู่แล้วค่ะ" นิราเอาใจเจ้านาย

"ดูเป็นพิเศษแน่" อุณารินทร์ยิ้ม

"แต่คนที่ต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษคือเพื่อนของตาลันทร์ ชื่อแม่กษิรา" อุณารินทร์เริ่มเสียงเปลี่ยน

"มีอะไรหรือคะ" นิราสงสัย

"ช่วยจับตามองและคอยรายงานความเคลื่อนไหวให้ฉันรู้ เด็กคนนี้ฉันต้องการให้อยู่อย่างลำบากไม่ใช่สบาย และเรื่องนี้เธอต้องเก็บเป็นความลับแค่ฉันและเธอ" อุณารินทร์กำชับ

"ทำได้ไหมนิรา ให้แม่นี่อยู่ใกล้ๆตาลันทร์แต่ว่าอึดอัดใจ ฮึ!" อุณารินทร์ทำเสียงเหมือนความสะใจกำลังจะมาเยือน

"สั่งมาเลยค่ะ นิ ถนัด!" นายว่าขี้ข้าพลอย

"ก็อกๆๆ สวัสดีครับคุณแม่" ศษิลันทร์เปิดประตูเข้ามาพร้อมกษิราทักทายมารดาที่นั่งอยู่ในห้องผู้บริหาร

"นี่ตาลันทร์ลูกชายฉัน แล้วนี่ก็หนูษิเพื่อนสนิทตาลันทร์"

"แฟนผมครับ คุณนิ" ศษิลันทร์แย้งมารดา

"เอาล่ะๆแฟนก็แฟนรู้แล้วว่าหวานกันเหลือเกิน" อุณารินทร์หมั่นไส้

"ฝากนิราช่วยสอนงานให้หนูษิด้วยนะ ให้หนูษิเป็นเลขาให้ตาลันทร์" อุณารินทร์หันไปบอกพร้อมสบตาแบบรู้กันกับนิรา

"ขอบคุณ คุณแม่มากนะคะ" กษิรายกมือไหว้ด้วยความจริงใจ

"ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะนิสอนเต็มที่ค่ะ"

"ขอบคุณคุณนิเหมือนกันนะคะ"

"ทำงานให้สนุกนะ" อุณารินทร์ทิ้งท้ายกับกษิราก่อนเดินออกไป

ในการทำงานวันแรกของทั้งคู่ผ่านไปด้วยดียังไม่มีอะไรหนักหนา แต่สามสัปดาห์ผ่านไป กษิราเริ่มได้รับมอบหมายงานมากขึ้นและต้องออกไปดูงานกับศษิลันทร์บ่อยขึ้นถึงจะเหนื่อยแต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากที่ได้ทำงานใกล้กันตลอดแทบจะตัวติดกันเลยก็ว่าได้

"เหนื่อยไหมษิ" ศษิลันทร์ถามหลังจากออกมาจากห้องประชุม

"สบายมาก ลันทร์ เหนื่อยแต่สนุก" กษิรายิ้มให้เขา

...............................................................................................................................

กระทั่งวันหนึ่ง กษิรา สีหน้าไม่ค่อยดีและบอกกับคนรักว่า

"ลันทร์ ษิขอลางานสามวันได้ไหม แม่อาการกำเริบ ษิอยากอยู่เป็นเพื่อนแม่หน่อยเพราะพ่อต้องไปดูที่ร้านแทน"

"ไม่เป็นไรษิ ดูแลแม่ไปเดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง"

"คุณนิครับผมรบกวนช่วยหาคนมาดูงานแทนษิหน่อยนะครับ ษิเขาขอลาสักสามวันครับ" ศษิลันทร์ต่อสายภายในไปหานิรา

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณลันทร์" นิราหลอกถาม

"คุณแม่ษิป่วยครับ โรคหัวใจกำเริบจำเป็นจริงๆครับรบกวนคุณนิด้วย"

แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องถูกรายงานไปที่อุณารินทร์

"อะไรกันมาทำงานไม่นานลาเสียแล้วหรือ นี่จะเห็นว่าเป็นแฟนลูกชายผู้บริหารจะทำอะไรก็ได้หรือ" น้ำเสียงอุณารินทร์ไม่ค่อยพอใจ

"เห็นว่าแม่ป่วยโรคหัวใจกำเริบค่ะคุณอุณารินทร์" นิราแจ้งเรื่องตามที่ได้ยินมา

"เป็นโรคหัวใจหรือ อย่าเพิ่งรีบตายล่ะอยู่ดูความทุกข์ทรมานใจของลูกสาวเธอก่อน" อุณารินทร์ทั้งแปลกใจและดีใจที่รู้ว่าภัทรทิมาเป็นโรคหัวใจแต่ก็ได้ทีสาปแช่งในใจ

"มีความสุขกันมาทั้งชีวิตแล้ว ถึงคราวเจ็บปวดเสียบ้าง" อุณารินทร์วางสายนิราแล้วพูดคนเดียวกำมือแน่น

เกมส์มันเพิ่งเริ่ม!

.............................................................................................................................................