“ปริม แกได้หนังสือตอบรับการฝึกงานหรือยัง” นรีเอ่ยถามเพื่อนสาวระหว่างที่ทั้งคู่กำลังนั่งรอเข้าเรียนวิชาต่อไป
“ได้รับแล้ว ฉันลงที่ภูเก็ตน่ะ แล้วแกล่ะ” ปากตอบไปพลาง สายตาก็จ้องมองในกระจกบานเล็กที่ยกขึ้นมาส่องความเรียบร้อยของใบหน้าและทรงผม
“ฉันว่าจะไปเชียงใหม่”
“เชียงใหม่?”
ปริมทวนคำด้วยความแปลกใจ ภูเก็ตว่าไกลแล้ว นี่เพื่อนเธอจะไปฝึกงานถึงเชียงใหม่ มันจะไม่ไกลเกินไปหน่อยหรือไง
“อืม...พอดีช่วงนั้นพี่ทีต้องไปประจำที่เชียงใหม่น่ะ ฉันก็เลยถือโอกาสตามไปอยู่ด้วย”
ดวงตาคู่สวยหรี่มองเพื่อนสาว นิ้วชี้เรียวเล็กจิ้มลงตรงต้นแขนของนรี “แหม...ห่างกันไม่ได้เลยนะจ๊ะ”
“ไม่ต้องมาแซวฉันย่ะ ว่าแต่แกเถอะ บอกเจ้าหมาเด็กหรือยังว่าจะไปฝึกงานที่ภูเก็ตสามเดือนน่ะ”
พอได้ยินคำถาม ใบหน้าสวยก็ส่ายไปมาแทนคำตอบ พร้อมกับส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้เพื่อน
“ยังไม่ได้บอก กะว่าจะบอกวันนี้แหละ” ปริมตอบกลับไปเพียงเบา ๆ ที่ไม่บอกต
