ระหว่างที่กำลังกินข้าวเที่ยงในร้านอาหาร ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ที่โชว์ยอดเงินที่ได้รับโอนเข้ามา สลับกันมองใบหน้าของผู้ชายตัวโตที่กำลังฉีกยิ้มกว้างนั่งอยู่ข้างกัน
“นี่อะไรอะจิน ทำไมมันเยอะแบบนี้” ยอดเงินตั้งหลายหมื่น และคนที่โอนมาก็คือผู้ชายคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่ใช่คนอื่น
“ผมไม่อยากให้พี่ปริมเหนื่อย ก็เลยโอนให้พี่เป็นค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนครับ” เขาตอบคำถามออกมา ราวกับไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังจะสื่อ
“มันเยอะเกินไปจิน พี่รับไว้ไม่ได้หรอก เอาเลขบัญชีมา เดี๋ยวพี่โอนกลับไปให้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่อีกฝ่ายยังนั่งนิ่ง ๆ ไม่ทำตามที่บอก
“พี่ปริม ผมเป็นแฟนพี่นะ ทำไมถึงชอบปฏิเสธผมอยู่เรื่อยเลย” เปลือกตากะพริบปริบ ๆ หลายครั้งติดกัน ทำสีหน้าน้อยอกน้อยใจ
จินรู้ดีว่าเธอไม่อยากรับ รู้ดีว่าเธอยากทำงานเอง แต่เขาไม่อยากให้เธอเหนื่อยไปมากกว่านี้อีกแล้ว อีกอย่าง เหลืออีกปีเดีย
