รุ่งเช้าที่โรงพยาบาล “ พูดเหี้ยอะไรของมึงวะใหญ่ ! ” พี่ยศขึ้นเสียง ใบหน้าเคร่งเครียด สายตาที่มองมาที่ใหญ่นั้นราวกับจะกินเลือด กินเนื้อ เมื่ออีกฝ่ายจู่ ๆ ก็มาบอกว่าจะขอน้องแยม ลูกสาวของเขาแต่งงาน แถมยังมีหน้ามาพูดว่าเมื่อคืนได้กันแล้ว ! “ ผมผิด ผมรู้ครับพี่ยศ แต่มันเกิดขึ้นแล้ว และผมรักน้องแยมจริง ๆ ” “ รักเหรอ มึงพูดคำนี้ออกมาได้ยังไง มึงพึ่งกลับมาถึงเมืองไทยไม่กี่วัน มึงก็ล่อลูกสาวกูเข้าให้แล้ว มันจะเป็นรักได้ยังไง มึงมันก็แค่เ****นอยากล่อเด็ก ไอ้เหี้ย ! ” ยศสบถพลางเงื้อมือจะต่อยหน้าใหญ่ที่ตัวโตกว่าเขาเยอะ แต่เพ็ญผู้เป็นภรรยาเรียกไว้ทัน “ พี่ยศ หยุด ! ” นั่นทำให้ยศชะงักค้างมือไว้ในอากาศ แล้วค่อยลดมันลงแต่ก็ยังสั่นเทาจนยากจะควบคุม “ พี่ก็ควรจะถามไถ่ลูกบ้าง ไม่ใช่ตัดสินอะไรด้วยตัวเอง พี่ก็บอกเพ็ญเองไม่ใช่เหรอว่าคุณใหญ่เป็นคนดี แ