แต่เธอก็ต้องหลบตาอีกครั้งเมื่อเขาตวัดสายตามา ภีมยิ้มที่มุมปากอย่างขัน ๆ เขาคงต้องจัดการอะไรสักอย่างกับบรรยากาศอันน่าอึดอัดระหว่างตัวเองกับหลานสะใภ้
ถึงที่โรงแรม ภีมก็เลือกอาหารไทยที่ไม่ได้แปลกใหม่ มากนักมารับประทาน ได้แก่ฉู่ฉี่กุ้งแม่น้ำ ปลากะพงนึ่งซีอิ๊ว และยังยื่นเมนูให้กับใบข้าวเป็นผู้เลือกด้วย
“ หนูข้าวชอบกินอะไรเป็นพิเศษ ”
“ นะ... หนู หนูกินอะไรก็ได้ค่ะ ” เธอตอบพลางมองเมนูอาหารเป็นภาพถ่ายวิจิตรบรรจงที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น ราวกับว่ามันเป็นสัตว์ร้ายที่พร้อมกระโจนใส่เธอ
แม้ครอบครัวของเธอจะไม่ได้ยากจนข้นแค้นเพราะคุณภูมิส่งเงินให้ใช้สม่ำเสมอ แต่แม่กับเธอก็ใช้ชีวิตสมถะที่ชนบท ไม่ได้อยู่ในเมืองใหญ่ ไม่เคยเข้าร้านอาหารหรูหรา การอยู่ในสถานที่ใหญ่โตแปลกตาทำให้เธอตื่นกลัวไปหมด รวมทั้งเมนูอาหารที่จัดแต่งมาสวย ๆ นั่นด้วย
“ เอาอย่างนี้
