“ เก่ง ! ”
“ ใช่ เก่งเอง ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเจอผีแบบนั้น โทรไปก็ไม่รับ ข้อความก็ไม่อ่าน ”
“ เรา.. ยุ่งน่ะ ”
“ ถ้าแยมโกรธเก่งเรื่องวันนั้น เก่งขอโทษนะ เก่งไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์มันพาไปน่ะ สัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก ”
“ อืม ” เธอตอบคล้ายขอไปทีและทำท่าคล้ายจะรีบไปไหน
“ แล้วนี่จะไปไหน ”
“ ไป.. ข้างล่างแป๊บ ”
“ ไปทำไม ”
“ ไปหาอาใหญ่ ”
“ อาใหญ่ที่จะกระทืบเราวันนั้นน่ะเหรอ ”
“ เก่งรู้ได้ไง ”
“ เราเห็นเขานั่งอยู่ที่ร้านไอติม ” เก่งพูดด้วยท่าทีขยาด
“ ใช่ อาใหญ่คนนั้นแหละ ”
“ เขาได้เอาไปฟ้องพ่อหรือเปล่า ”
“ ไม่รู้สิ พ่อไปเฝ้าน้าเพ็ญคลอดน้อง ยังไม่กลับมาเลย ”
“ แล้วยังไม่เลิกเรียนเลย แยมจะไปหาอาทำไม แล้วเขามานั่งทำอะไร ”
“ มานั่งรอ อาใหญ่น
