เพียงขวัญพยายามกินข้าวกล่องที่เมฆาซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อให้หมด เพื่อที่จะได้กินยา เขากลับเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมชุดนอนของเธอ และยกกระเป๋าผ้าของเธอมาด้วย
“อิ่มแล้วใช่ไหม กินยา ไปอาบน้ำ จะได้มานอนพักผ่อน” เมฆาทำท่าจะเข้ามาอุ้ม
“ฉันเดินได้ค่ะ แค่แขนเจ็บไม่ต้องอุ้ม”หญิงสาวรับชุดนอนและผ้าเช็ดตัวมาถือไว้
เพียงขวัญใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติเพราะลำบากกับแขนข้างที่เจ็บ จะเป็นแบบนี้อีกกี่วัน เธอไม่อยากอยู่ในห้องสองต่อสองกับเขา แล้วเรื่องอะไรเขาต้องทำแบบนี้ ไม่เข้าใจเขาเลย บางทีก็ทำอะไรเวอร์เกิน บางทีก็ทำอะไรแบบไม่มีเหตุผล
“เพียงขวัญเสร็จหรือยัง”
“ยังค่ะ”
“ให้ฉันช่วยอะไรไหม”
“ไม่ต้องค่ะ “หญิงสาวพยายามใส่เสื้อชั้นใน เพราะแขนอีกข้างเจ็บและไม่ถนัดทำให้ทุกอย่างดูยุ่งยากไปหมด
“เพียงขวัญ ทำอะไรอยู่ นานแล้วนะ”
“ฉันใส่เสื้อชั้นในอยู่ ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะออกไป ว้าย....คุณ ไม่เอาปล
