เบญจวรรณเห็นสีหน้าและแววตาของเขาตอนนี้แล้ว ถึงกับขาสั่น ตัวสั่น ใจสั่นแรงกว่าเดิม ไม่แน่ใจว่าคำพูดที่เธอเอ่ยออกไปนั้นคือสาเหตุที่ทำให้เขามีปฏิกิริยาอย่างนี้หรือไม่ แต่ที่แน่ๆ เธอไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว หญิงสาวจึงก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจากสถานการณ์ที่ไม่สู้ดี ทว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อมือใหญ่กระชากลำแขนของเบญจวรรณอย่างแรง จนร่างเล็กเซไปปะทะอกแกร่งของเขา ไม่เพียงเท่านั้นลำแขนแข็งแรงรัดร่างของเธอแน่น แน่นเหมือนงูเหลือมตัวใหญ่ กำลังรัดเหยื่อก็ไม่ปาน
“ปล่อยนะคุณต้อม ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยโน้ตร้องจริงๆ ด้วย” เบญจวรรณพูดเสียงสั่น ตอนนี้เธอยอมรับว่าความเข้มแข็งที่มีทั้งหมด ไม่เหลืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“ร้องสิ ร้องเลย แต่ไม่ได้ร้องให้คนช่วยนะ ร้องครางต่างหาก”
เขาพูดกระซิบที่กกหูหอมสะอาด มือใหญ่ปิดปากบางทันทีที่เธอกำลังจะร้องตะโกนออกมา ก่อนจะใช้แรงยกร่างของ เบญจวร
