“แล้วหนูพิมไปเจอกับต้นที่ไหนล่ะลูก” พิมพิชชามองหน้าติณณพัฒน์เล็กน้อย คล้ายกับขอความช่วยเหลือ เพราะคำตอบของคำถามนี้เขาไม่ได้ เตี้ยมกับเธอเอาไว้ จึงไม่รู้ว่าจะตอบออกไปอย่างไร
“คือว่าเราสองคนเจอกันที่...” ติณณพัฒน์ตัดสินใจที่จะตอบคำถามเอง หากแต่เสียงของบิดาขัดขึ้นเสียก่อน
“พ่อถามหนูพิม ไม่ได้ถามแก...ว่าไงหนูพิม ไปเจอต้นที่ไหนลูก” ติณณ์ถามคำถามเดิมกับพิมพิชชาอีกครั้ง พิมพิชชายิ้มก่อนจะตอบ
“พิมเจอคุณต้นที่ห้างสรรพสินค้าค่ะ พิมเป็นพนักงานขายชุดชั้นในสตรีที่ห้างพาราไดซ์ค่ะ วันนั้นคุณต้นพาผู้หญิงคนหนึ่งไปซื้อชุดชั้นในแบบซีทรูที่เพิ่งออกใหม่ พิมก็เลยได้เจอคุณต้นที่นั่นค่ะ” พิมพิชชากุเรื่องโดยให้สอดคล้องกับนิสัยของติณณพัฒน์มากที่สุด
“หลังจากนั้นคุณต้นพาผู้หญิงมาซื้อเสื้อผ้าไม่ซ้ำหน้าเลยค่ะ พอช่วงหลังๆ คุณต้นก็มาคนเดียว มาขายขนมจีบให้พิมอยู่นานเป็นเดือนกว่าพิมจะตกลงปลงใจเป็นแฟนกับคุณต้น พิมรู้
