โครม!ประตูถูกพังเข้ามาจากคนข้างนอก ปรากฏร่างสูงโปร่งแข็งแรงของปรเมษฐ เขาหรี่ตามองมาที่นิชาด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอหน่วยจะว่าดีใจก็ดีใจแต่ก็มีความเสียใจปะปนอยู่ เสียใจที่ปล่อยให้เธอโดนลักพาตัวมา
"คุณปรเมษฐ!"
ทันทีที่สบตาปรเมษฐนิชาถึงกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอย่างดีใจเป็นที่สุดในชีวิต ในที่สุดเขาก็มาช่วยเธอจนได้ดั่งกับว่าคำภาวนาของเธอจะได้รับการตอบรับ แต่ตอนนี้เธอโดนมัดอยู่ไม่สามารถจะวิ่งไปหาเขาได้อย่างที่ใจต้องการ
"ปล่อยเมียกู!"
ละสายตาจากนิชาปรเมษฐก็พุ่งเป้ามาที่ปราชญ์แทน
"ไม่ต้องกลัวนิชา ผมมาช่วยคุณแล้ว"
ปราชญ์ลุกพรวดพราดขึ้นยืน
"เอ้ย!พวกมึงทำอะไรอยู่ ทำไมปล่อยให้ไอ้เมษฐเข้ามาได้"
ปราชญ์ตะโกนออกไปข้างนอกเข้าใจว่าปรเมษฐแอบเข้ามาเพียงคนเดียว เพราะไม่ได้ยินเสียงต่อสู้กันเลยแม้แต่นิด
"พวกมันโดนจับไปหมดแล้วมึงก็อีกคน กูจะบอกอะไรให้ เรื่องทั้งหมดเป็นกูที่วางแผนรับมือกับมึงไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว
