รถสปอร์ตสีแดงคันหรูมาจอดเทียบที่ร้านอาหาร มือข้างขวาของอาร์เธอร์ถือโอกาสเอื้อมมาปลดเข็มขัดนิรภัยของเอลลี่
"เดี๋ยวผมไปเปิดประตูให้นะครับ"
"ไม่ต้องค่ะ เอลลี่เปิดเองได้ คุณเป็นเจ้านายเอลลี่นะ ฮ่าๆ"
พูดจบเธอก็เปิดประตูแล้วค่อยๆ ก้าวเท้าลงรถ และค่อยๆ ปิดประตูลงเบาๆ เอลลี่ยืนบิดขี้เกียจตัวเป็นเกลียว
อาร์เธอร์ที่มองผ่านกระจกถึงกับแอบอมยิ้มไม่ได้กับท่าทางน่ารักของเธอ เขาเปิดประตูรถและก้าวเท้าลงมาจากรถและปิดมันลง อาร์เธอร์สาวเท้ามายืนข้างๆ เอลลี่ แล้วจับมือเธอจูงไปด้านใน เอลลี่รู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอรีบดึงมือกลับทันที จนอาร์เธอร์หันมามองขวับ
"ทำไมครับ ตอนนี้เราไม่ใช่เจ้านายลูกน้องกันนะ กลัวผมเหรอ?"
เขาส่ายหัวไปมาพลางส่งยิ้มให้เธอ เอลลี่ยิ้มแหยๆ เดินตามเขาเข้าไปในร้านทันที
บรรยากาศนอกร้านมีแสงไฟสีเหลืองอมส้มประดับประดาเต็มไปหมด บริเวณทางเดินขึ้นไปที่ร้านมีหินสวยงามวางไว้เป็นทางเดิน รอบๆ ข้างมี
