"ผู้หญิงคนนี้น่ะหรือครับ เธอเป็นเลขาฯ ผมครับ"
ออสตินเอ่ยด้วยเสียงเรียบ พลางส่งยิ้มหวานให้ ไวโอเลต สาวหน้าสวย รูปร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบ เธอเป็นผู้จัดการฝ่าย General Manager ในบริษัทของเขา
"ดีค่ะที่แม่นี่เป็นแค่เลขาฯ"
หล่อนยิ้มเบาๆ ส่งสายตาหยาดเยิ้มไปให้ออสติน ดีใจที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เลขาฯ ส่วนเอลลี่ถึงกับเจ็บแปลบๆ ที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น ออสตินคงไม่กล้าบอกหล่อนว่าเธอคือเมียของเขาสินะ
เธอก้มหน้าลงต่ำ ไม่เงยหน้าขึ้นมามองเขา เพราะตอนนี้เธอเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ อยู่ๆ เธอก็เจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ออสตินเหลือบไปมองเอลลี่ที่กำลังยืนก้มหน้าอยู่ข้างหลังเขาอย่างสงบเสงี่ยม มือหนาค่อยๆ ขยี้หัวเธอเบาๆ
"น้อยใจเหรอ?"
เขาจับคางมนเชยขึ้น เห็นแววตาที่แดงก่ำของเธอแล้วถึงกับอมยิ้ม ริมฝีปากของออสตินทาบประกบทับริมฝีปากของเอลลี่อย่างดูดดื่ม
"สงสัยเมียผมจะน้อยใจแล้วไวโอเลต"
"พอดีผมยังพูดไม่จบเลย"
"เ
