หมับ!
“เธอไปไหนมากันแน่ หา!”
จิลเวลอยากกลอกตาเป็นเลขแปด อยากให้อาการหัวกระแทก หรือเพราะเมามาก ทำให้เขาจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้อะไรทำนองนั้น ก็ใครจะคิดว่าเขาจะมาที่ห้องละ ในเมื่อกายวุธต้องรับรองคารีฟา และทุกครั้งที่คารีฟามาที่คลับเฮ้าส์ กายวุธก็จะอยู่ที่นั่นถึงเช้าเสมอเพื่อคอยตรวจดูความเรียบร้อยให้แขกกระเป๋าหนักด้วยตัวเอง
หญิงสาวก็เพิ่งรู้ตอนเช้านี่แหละว่าเด็กที่ชื่อเหมยหนีไป คารีฟาเลยเทกายวุธแล้ว ถึงจะอยากยิ้มมุมปากด้วยความดีใจที่เด็กนั่นรอดจากเงื้อมมือของที่นี่ ทั้งที่จิลเวลคิดว่าคนนี้ช่วยไม่ทันแล้วแท้ๆ
แต่จิลเวลยิ้มออกมาตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวเสียแผนกันหมดพอดี มิหนำซ้ำหญิงสาวยังอดสงสัยไม่ได้ด้วยว่าใครช่วยเด็กนั่น ต้องมีเส้นสายและฝีมือพอตัว ไม่อย่างนั้นล้วงคองูเห่าไม่ได้หรอก!
เอาไว้แม่ต้องสืบให้รู้ให้ได้เลย!!
“เฮ้อ ฉันก็ไปตามหาลีโอไงคะ ฉันบอกคุณแล้วนะ”
กายวุธหรี่ตามองจิลเวลอย่างจับผิด
“
