กายวุธนั่งอึ้งอ้าปากค้าง ในขณะที่ในจอโทรศัพท์นั่น บัวหวานร้องไห้ตัวสั่น แต่ก็ยังขัดขืนต่อสู้ความไม่เป็นธรรมที่ได้รับ สมกับเป็นเธอนั่นแหละ ยัยนั่นฤทธิ์มากจะตาย กับหัสดินก็ฤทธิ์มากด้วยเหรอวะ
พั่บ!
“xหี้ย!!”
กายวุธร้องอุทานเสียงดัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขย่าๆ เหมือนว่าการเขย่าทางนี้จะทำให้เสื้อสูทของหัสดินที่เขาถอดออกแล้วขว้างมาเกาะปิดหน้าจอกล้องสอดแนมพอดีจนเหลือแค่จอมืด
แม่นไปหรือเปล่าวะ แล้วทำไมเสื้อไม่ตกไปล่ะ
ตกลงไปสิโว้ยยย!!!
กายวุธพยายามเขย่าโทรศัพท์มือถือของตัวเองเหมือนคนโง่ที่คิดว่าเกลือรสหวาน น้ำตาลรสเผ็ด ระหว่างนั้นก็มีเสียงโครมครามดังมาจากในคลิปวิดีโอไม่หยุดหย่อน
แคว่ก แคว่ก แคว่ก!
‘กรี๊ดดด คุณดิน! อย่าค่ะ ปล่อยหนู!’
ตึง! ตึง! ตึง!
กึ้งง!!!
ที่กายวุธได้ยินคือเสียงโครมคราม สลับกับเสียงร้องขอความเมตตาของบัวหวาน แล้วที่เขาเห็นต่อจากนั้นก็คือเหมือนหัสดินจะเหวี่ยงร่างบอบบาง
