ระหว่างที่บัวหวานกำลังกระวนกระวายใจ ไม้ก็ยืนใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องเหมือนนุ่ง ถึงเจ้านายของเขาจะชอบให้น้องไม่นุ่งเวลาน้องอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับเจ้านายก็เถอะ
“พี่ไม้ หนูมีเรื่องขอร้อง”
ไม้ถึงกับสะดุ้งเมื่อบัวหวานเงยหน้ามองด้วยดวงตากลมโตแสนหวาน อูย...
มองแบบนั้นเหมือนอยากสั่งให้พี่ตัดไข่ตัวเองเลยนะอีน้อง!
“ช่วยซื้อยารักษากรดไหลย้อนให้หน่อยได้มั้ยคะ”
“...”
ไม้นิ่งอึ้งเหมือนแท่งศิลาไปเลย เพราะไม่คิดว่าคำขอของเธอมันจะธรรมดาขนาดนี้ ชายหนุ่มยกมือขึ้นเกาหัวตัวเอง ก่อนตอบรับ
“ได้สิ เดี๋ยวพี่มา”
ไม้เดินงงออกมาจากห้องของหัสดิน ชายหนุ่มพยายามโยงความเป็นไปได้ว่าอะไรทำให้บัวหวานร้องไห้ แล้วยารักษาโรคกรดไหลย้อนนี่มันเกี่ยวอะไร แต่สมองทื่อๆ ที่มีแค่วิชาการต่อสู้และใช้อาวุธของเขาก็บวกลบคูณหารหาคำตอบอะไรออกมาไม่ได้เลย
ไม่รู้ด้วยแล้วโว้ย!
ไม้เดินหน้ายุ่งลงบันได
