ตอนที่ 10
1505 คำ
หลังจากที่อาการดีขึ้นเล็กน้อยพี่แจราลก็มาพอดี เธอนั่งกินข้าวที่เขาซื้อมาให้พร้อมกับผ้าอนามัยและยา แต่เจ็บที่เขากลับมาพร้อมรอยแดงที่ลำคอ ถึงจะไม่ชัดมากแต่เธอก็เห็นอยู่ดี
“หนูเป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าค่ะ” เธอตอบเสียงอ่อนแล้วยิ้มให้พี่เจราลที่ทำเนียนเหมือนไม่ได้นอกใจกัน นี่เขาคิดว่าคนอย่างเธอจะโง่จนดูอะไรไม่ออกเลยงั้นเหรอ การที่หายออกไปเกือบสองชั่วโมงมันผิดปรกติมากแล้ว รอยแดงที่เห็นดูเหมือนไม่ตั้งใจแล้วพยายามปกปิดด้วยการดึงคอเสื้อปิดให้มิดชิด
รู้ไหมว่าตอนที่พ่อนอกใจแม่ก็ทำแบบเดียวกันนี่แหละ
เรื่องแบบนี้เธอรู้ดี
“ยังปวดท้องอยู่เหรอ? กินข้าวเสร็จหนูก็กินยาเลยนะ คืนนี้พี่นัดเพื่อนเอาไว้แล้วจะพยายามกลับให้เร็วที่สุด”
“หนูก็นัดเพื่อนไว้เหมือนกันค่ะ” เธอก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวให้หมดแล้วกินยานอนพักให้รู้สึกดีขึ้น
หลังจากที่พี่เจราลออกไปเธอก็ไปหาแอมที่คอนโดแล้วขอร้องให้แอมอย่าบอกใคร เธอไม่พร้อมจริงๆที่จะมองหน้าพี่เจราลตอนนี้ เธอคงเอาคนอย่างเขาไม่อยู่จริงๆ เธอยอมแพ้ตอนนี้ซะยังดีกว่าเสียเวลามากไปกว่านี้ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกนะที่เขานอกใจ แต่นอกใจหลายครั้งตั้งแต่ที่เราคบกันมา เธอก็ได้แต่เงียบรอให้เขาสำนึกเอง แต่เมื่อความอดทนหมดก็จบแค่นี้แล้วกัน
ก็อย่างที่บอกว่าถ้าเบื่อก็แค่หมาตัวหนึ่ง
ผู้ชายมันก็เฮงซวยทุกคน!
“แกไปเถอะแอม ฉันอยู่คนเดียวได้”
“แกค่อยๆคิดทบทวนนะ คืนนี้เดี๋ยวมานอนเป็นเพื่อน”
“ขอบใจแกนะแอม” เธออยากมีรักดีๆแบบเพื่อนบ้างจัง
“เค้กฉันมีแผน รับรองว่าสนุกแน่”
“โอเค” ใครว่ายัยแอมใส่ซื่อต้องคิดใหม่เลยนะ ยัยนี่ร้ายหลบในจตายไปแถมแสบไม่แพ้พี่ชายเลยด้วย พอฟังแผนของเพื่อนแล้วชอบเลยจัดการตามแผนนี้เลย
คราวนี้แหละเธอจะเอาคืนให้หัวหมุนเลย
จากเสือได้เป็นหมาจริงๆก็งานนี้แหละ
เจราลมาคลับเกรย์วูฟตามนัดเพื่อน แต่แม่งโคตรคิดถึงเมียเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงดูเศร้ามากขนาดนั้น อาจจะเพราะฮอร์โมนตอนเป็นประจำเดือนก็ได้ หรือไม่ก็ปวดท้องอยู่เลยไม่ซ่า
“คัฟเค้กล่ะคะ?” แอมถามคนรักของเพื่อนพร้อมกับส่งรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ เธอรู้ว่าคัฟเค้กอยู่ที่ไหน รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แล้วรู้ว่าจะหัวหมุนแน่นอนแต่ก็สมควรกับสิ่งที่ทำ
“ไม่สบายนอนอยู่ห้องนะ”
“เหรอคะ?”
“ปวดท้องประจำเดือนน่ะ ไว้ครั้งหน้าพี่จะพามานะ
“ค่ะ พี่ไทก้าคืนนี้แอมไปนอนกับแอลนะ แอลมารอแล้ว”
“ไม่เห็นบอกพี่ก่อนเลยแอม”
“แอมว่าพี่อยู่ปลอบใจเพื่อนพี่ดีกว่า ไปแล้วนะคะ”
“ใครเหรอแอมที่พี่ต้องปลอบใจ?”
“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ ไปนะ”
พวกเขามองหน้ากันแบบงงๆ แล้วบังเอิญเกินไปไหมที่คืนนี้มีแค่ไทก้าที่เอาเมียมาทั้งที่ปรกติแม่งหวงเมียฉิบหาย หรือจะเป็นลีโอที่ต้องให้เพื่อนปลอบใจเพราะมันรีบโทรหาอริเลย แถมโทรไปหลายสายด้วยสิ เรื่องนี้คงไม่เกี่ยวอะไรกับเขาใช่ไหม
“ไม่ใช่กูโว๊ย!” ลีโอพูดเสียงดังพร้อมกับยิ้มกว้าง
“กูเหรอวะ ไม่มั้ง! คัฟเค้กยังดีๆกับกูอยู่” ก่อนมาเธอยังอ้อนเขาอยู่เลยนะ แล้วเรื่องวันนี้คงยังไม่เข้าหูเมียหรอก
“หรือมึงไทก้า ไอ้แอลเอาเมียมึงไปอิตาลี่รึเปล่า?”
“พูดหมาๆแล้วไอ้สัตว์!”
แค่คำพูดทิ้งท้ายเมื่อกี้เล่นเอาพวกเขานั่งแทบไม่ติดกันเลย มันรู้สึกร้อนรนกันแปลกๆ แถมโทรหาสาวๆก็ไม่มีใครรับสายอีก แม้แต่คนทิ้งระเบิดลูกโตอย่างเมียเพื่อนก็ไม่รับสาย
เขาแทบบ้าตายเพราะโทรหาเมียไม่ติดเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไหม แต่ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวไงเพื่อนอีกสามตัวก็ติดต่อเมียไม่ได้เหมือนกัน พวกมันโมโหจนยกเหล้ากินอยู่แก้เครียด
คนทิ้งระเบิดไว้ก็ใสซื่อจนไม่คิดว่าจะมีพิษแต่เสือกมีเฉย
“แยกย้ายกันเว้ยกูไม่ไหวแล้ว” ไทก้าลุกขึ้นเดินไปไม่สนพวกเพื่อนที่ยังเอ่อแดกอยู่
“เออ มีอะไรไลน์มาด้วยใครโดนทิ้งกูจะได้รู้” ลีโอเดินตามเพื่อนออกไป เรื่องนี้เล่นเอาร้อนๆหนาวๆกันหมดโดยเฉพาะเขา
“กูว่ามึงแหละไอ้เหี้ยลีโอ คดีมึงเยอะสุด”
“มึงก็ไม่น้อยกว่ากูหรอกไอ้เวร!”
“มึงสองตัวพอเลย ไปตามดูเมียได้แล้ว” เควินรีบห้ามก่อนจะทะเลาะกันเองจนอาจจะวางมวย
เขาขับรถกลับคอนโดเร็วที่สุดเที่จะเร็วได้ แต่พอเปิดประตูเข้ามาทุกอย่างแม่งเงียบกริบ ตอนนี้ก็ตีสองแล้วจะให้ดังคงโดนเพื่อนบ้านด่าแน่ แต่ห้องมืดมากผิดปรกติ
และ…เมียหายเขาเว้ย!
Jallal : เมียกูหาย
Leo : อริก็หายว่ะ
Kevin : ลีน่าก็ไม่อยู่ สัตว์เอ้ย!
Tyga : ไอ้แอลแม่งรู้แน่เลยว่ะ แต่เสือกไม่บอกกู
Leo : ก็มันเกลียดมึงไงไอ้สัตว์!
เมียหายหมดทุกคนเลย โดนทิ้งทั้งแก็งเลยเหรอว่ะ เป็นไปได้เหรอว่ะ หรือว่าแค่แกล้งเล่นแต่แม่งแรงเกินไปไหม
อยากรู้จังเลยว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนต้นคิด
จะด่าให้สำนึกไม่ทันเลย
ในขณะที่คัฟเค้กนอนเล่นคอนโดใหม่ของแอมที่คุณลุงซื้อไว้ให้เดือนก่อน มั่นใจได้เลยว่าพี่ไทก้าไม่รู้หรอก เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากแอลที่ซื้ออาหารอร่อยๆมาให้พวกเธอทั้งสี่คน
“แกมันร้ายนะ” เธออดจะชมเพื่อนไม่ได้จริงๆ
“ถ้าเป็นพี่คงโดนจับได้แน่” ลีน่าพูดต่อ
“คืนนี้ไปโชว์ตัวกันหน่อยแต่รีบกลับนะ” อริเสริมต่อ
“ถ้าไปคลับถูกล้อมจับแน่ค่ะ แอมว่าไปผับพี่เนทดีกว่ายังไงนี่ก็เป็นสายให้พวกเขาอยู่แล้ว”
“ฉลาดมากเลยแก” ใครจะรู้ว่าน้ำใสแบบยัยแอมจะเป็นยาพิษเหมือนกัน แถมเป็นยาพิษแบบเงียบค่อยๆฆ่าคนด้วยสิ
ไม่รู้ว่าป่านนี้พี่เจราลจะเป็นยังไงบ้าง
จะสำนึกบ้างไหมที่นอกใจ
กลางผับหรูพวกเราก็นั่งดื่มอะไรเบาๆ โดนที่มีแอลคอยดูแลห่างๆเพราะเป็นห่วงน้องสาวคนเดียวไม่ได้เป็นห่วงพวกเธอหรอก แต่ก็ดีเกิดมีเรื่องแล้วผิดแผนจะได้คนดูแลทัน
“เห้ย!! มาโผล่ที่นี้ได้ไงคัฟเค้ก” นัทเดินมานั่งกับพวกสาวๆที่กำลังทำให้เพื่อนประสาทกินกันอยู่ แต่ก็แอบสะใจเบาๆนะ เขาอยากรู้ว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนคิด แล้วทำแบบนี้ทำไม
“ทำไมเหรอคะ หนูมาเที่ยวที่นี่ไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่พวกเธอทำไอ้เหี้ยสี่ตัวมันหัวหมุนกันอยู่ไง นี่รู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่?”
“ไม่รู้ค่ะ แต่หนูกำลังจะเลิกกับพี่เจราลแล้วคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” เธอตั้งใจพูดให้พี่นัทเป็นคนไปบอกเพื่อนเอง
“ไม่เอาน่าคัฟเค้ก มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันสิ เจราลมันรักเธอนะถึงมันจะเลวไปหน่อยก็เถอะ ให้เวลามันปรับตัวหน่อยสิ”
“ไว้ให้เขามาอธิบายกับหนูเองแล้วกัน” เธอพูดแค่นั้นก็พี่นัทก็ส่ายหน้าเดินขึ้นไปชั้นบน คงจะคอยดูแลแทนเพื่อนมั้ง
“แอลกลับเถอะสนุกพอแล้ว อีกนิดจะมีคนมา”
“ไปดิ เดี๋ยวพี่แวะไปหาข้าวต้มกินก่อนนะ มีเรื่องจะคุยกับแอมด้วย” แอลเดินมาประคองน้องสาวที่ดื่มไม่เยอะแล้วมองดูรอบๆก่อนจะเดินออกไปเผื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
“แล้วพวกหนูล่ะแอล?” เธอล่ะอยากมีพี่ชายดีๆแบบนี้บ้างจังเลย แต่ถึงไม่มีก็ไม่เป็นอะไรเพราะแอลก็เอ็นดูเธอมากเหมือนกันตามประสาญาติคนน้อง
“เดี๋ยวลูกน้องพี่ไปส่งเอง รับรองปลอดภัยแน่นอน แล้วไม่มีหมาตัวไหนตามมาได้หรอก”
“แอลน่ารักที่สุดเลย”
- ผู้เขียน
