บทที่13
แจ่มจันทร์เดินหน้าง้ำงอตามนางสำรวยกลับเข้าห้องนอน ก่อนทิ้งตัวลงนอนบนเตียงโดยไม่ยอมพูดจา สาเหตุเพราะไม่พอใจที่แม่ยินยอมจบเรื่องง่ายดายเพียงเพราะกณิศาเอ่ยคำขอโทษ ทั้งที่ตอนแรกตัวนางสำรวยเองที่เป็นคนออกอาการแล้วชวนเธอไปพูดกับป้าสายบัวให้รู้เรื่อง
“ไม่ต้องมาทำงอนฉันนะนังจันทร์ ยอมมันไปก่อน ไม่ใช่ว่าจะยอมตลอดเสียเมื่อไหร่” นางสำรวยพูดเมื่อนั่งลงบนเตียงแล้วแจ่มจันทร์ตะแคงตัวหนีหันแผ่นหลังมาให้นาง แค่นางพูดออกไปเท่านั้น แจ่มจันทร์ก็พลิกกลับแล้วลุกขึ้นนั่ง พูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นขึ้น
“แต่ฉันไม่ยอมแล้วแม่ ฉันจะแก้เผ็ดมันให้สาสม สมกับที่ทำฉันเจ็บ แล้วยังจะมาจับผิดพวกเราเรื่องเงินอีก ป้าบัวเองก็เริ่มสงสัยเราแล้วกระมัง ไม่อย่างนั้นจะให้นังก้อยมันทำบัญชี ซื้อคอมฯให้มันด้วยจะได้ทำบัญชีง่ายขึ้น อีกหน่อยก็คงให้มันดูแลทั้งหมด เราสองคนอาจถูกเฉดหัวออกจากบ้านในเร็ววัน”
“เรื่องอะไรจะปล่อยให้มัน
