ร่านดอกรัก

บทที่๘

บทที่8

ทันทีที่ประตูเปิดออกหลังมีเสียงเคาะตามมารยาทและเสียงอนุญาตจากเจ้าของห้อง ร่างท้วมภายใต้แสงสลัวของดวงไฟด้านหลังก็เดินเข้ามา เจ้าของห้องหนุ่มรีบลุกจากเตียงนอนที่นั่งพิงอ่านหนังสือรอเวลาให้เกิดอาการง่วง มือเขาส่งไปรับมือของผู้ที่เข้ามาใหม่ แย้มรอยยิ้มทักทาย

“ทำไมยังไม่นอนครับแม่” ชยธรถาม จูงมานั่งลงบนเตียง

นางสุดามองสบตาบุตรชายครู่หนึ่ง ก่อนดึงเข้ามากอดอยากพูดจาปลอบลูกกับเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาแต่กลัวจะเป็นการรื้อฟื้นจนเกินไป หลังจากวันเผาศพว่าที่ลูกสะใภ้นางก็ไม่ได้พบหน้าชยธรอีกจนมาเย็นวันนี้ซึ่งลูกชายเริ่มกลับมาทำงานหลังสิ้นสุดวันลาแล้ว นางเฝ้าสังเกตสีหน้าแววตาของลูกว่าจะยังอยู่ในความโศกเศร้ามากน้อยแค่ไหน กลัวเหลือเกินว่าลูกชายจะหมดอาลัยตายอยาก แล้วท้อแท้ในโชคชะตาจนไม่สามารถดำรงชีวิตปกติได้

ทว่านางประเมินลูกผิดไปถนัด ชยธรไม่มีอาการดังกล่าว อาจมีบ้างบางเวลาที่เห็นแววตาเศร้าๆ ของลู