บทที่ 6
กณิศาสำรวจตนเองในกระจกเงาอีกครั้งก่อนจะลงไปเผชิญหน้ากับทุกคนรวมถึงแขกที่แม่เชิญมารับประทานอาหารด้วย เธอโทษความสะเพร่าของตนเองที่ไม่ดูข้าวของเครื่องใช้ของรวงข้าวให้ดีว่าอะไรขาดสมควรซื้อเพิ่มทั้งที่วันนี้ก็ออกไปทำธุระให้แม่และชยธรก็ตั้งใจแวะซื้อของใช้ในห้างค้างปลีกอยู่แล้ว มาถึงตอนนี้เมื่อคิดจะหยิบใช้ถึงได้รู้ว่ามันหมดมีแต่ถุงเปล่าๆ
“เฮ้อ! แม่นี่ใช้ไม่ได้เลยนะลูก เดี๋ยวหนูอยู่กับคุณยายนะคะ แม่ออกไปซื้อผ้าอ้อมให้แป๊บเดียว” กณิศาตำหนิตนเองแล้วบอกกล่าวกับลูกน้อยที่มายืนเกาะขารอเธอผัดหน้าปกปิดรอยซีดและรอยน้ำตาที่น้อยใจแม่จนไหลย้อย เธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกอีกครั้งเพื่อดูว่ามีรอยแดงช้ำในดวงตาหรือไม่ก่อนก้มลงมาอุ้มรวงข้าวเมื่อคิดว่าตนเองดูเป็นปกติแล้ว รอยแดงเล็กน้อยที่นัยน์ตาอาจเกิดจากแมลงหรือผงเข้าตาก็เป็นไปได้ทั้งนั้น คงไม่มีใครมานั่งสงสัยไต่ถาม หรืออาจไม่มีคนสนใจเลยก็เป็นได้
หญิงส
